چکیده:
هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت سود و بازده آینده سهام در جهت سنجش محتوای اطلاعاتی کیفیت سود بویژه از نظر توان پیشبینی سودآوری و بازده آینده و نیز بررسی میزان توجه سرمایهگذاران و تحلیلگران مالی به کیفیت سودهای گزارش شده است. از مجموعه معیارهای ارزیابی کیفیت سود، دو معیار نسبت وجه نقد حاصل از عملیات به سود عملیاتی و حجم اقلام تعهدی آزمون شده است. در این پژوهش، اندازه و رشد به عنوان متغیرهای کنترلی در نظر گرفته شده است. در فرضیههای مورد آزمون این پژوهش کیفیت سود، حجم اقلام تعهدی، اجزای اختیاری و اجزای غیراختیاری اقلام تعهدی به عنوان متغیرهای مستقل و بازده آینده سهام به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد و رابطه بین آنها در سطوح مختلف کیفیت سود مورد بررسی قرار گرفت. فرضیههای تحقیق نشان میدهد که در سطح کلی دادهها، بین کیفیت سود و عوامل آن با بازده آینده سهام شرکتها رابطة معناداری وجود ندارد ولی با بررسی دادهها در سطوح مختلف کیفیت سود، یافتههای تحقیق در آزمون فرضیات دوم، سوم و چهارم و در سطوح متوسط و پایین کیفیت سود، بیانگر روابط معناداری بین متغیرهای مربوط است.
خلاصه ماشینی:
"فرضیههای تحقیق نشان میدهد که در سطح کلی دادهها، بین کیفیت سود و عوامل آن با بازده آینده سهام شرکتها رابطة معناداری وجود ندارد ولی با بررسی دادهها در سطوح مختلف کیفیت سود، یافتههای تحقیق در آزمون فرضیات دوم، سوم و چهارم و در سطوح متوسط و پایین کیفیت سود، بیانگر روابط معناداری بین متغیرهای مربوط است.
996 سطح پایین کیفیت سود نتایج آزمون فرضیه دوم برای آزمون معنیداری رابطه بین حجم اقلام تعهدی و بازده آینده سهام از الگوی شماره 2 استفاده شده است.
نتایج آزمون فرضیه دوم نتایج تحقیقات قبلی انجام گرفته در ایران را تأیید میکند و نشان میدهد در سطح کلی دادهها بین حجم اقلام تعهدی و بازده آینده سهام شرکتها رابطه معنیداری نیست و این بر خلاف نتایج تحقیقات خارجی است.
934 سطح پایین کیفیت سود نتایج آزمون فرضیه سوم فرضیه سوم پژوهش چنین تدوین شده است که بین حجم اقلام تعهدی اختیاری و بازده آینده سهام رابطه معنیداری هست.
نتایج آزمون فرضیه سوم نیز نتایج تحقیقهای قبلی انجام گرفته در ایران را تأیید میکند و نشان میدهد در سطح کلی دادهها بین اقلام تعهدی اختیاری و بازده آینده سهام شرکتها رابطه معنیداری نیست و این برخلاف نتایج نحقیقات خارجی است.
009 Growth نتایج آزمون فرضیه چهارم نیز نتایج تحقیقات قبلی انجام گرفته در ایران را تأیید میکند و نشان میدهد در سطح کلی دادهها بین اقلام تعهدی اختیاری و بازده آینده سهام شرکتها رابطه معنیداری نیست و این مشابه نتایج نحقیقات خارجی است (چان، 2006)."