چکیده:
زمینه و هدف: پدیده روسپیگری خیابانی بهعنوان یک مسئله و معضل اجتماعی در جامعه ایران پدیدارشده است. نظریهپردازان بر این باورند که خانواده بهعنوان یکی از عوامل اصلی مؤثر بر سن شروع روسپیگری، نقش مهمی را ایفاء مینماید. مقاله حاضر بهمنظورشناسایی عوامل خانوادگی مؤثر بر سن شروع روسپیگری خیابانی در تهران بزرگ از منظر جامعهشناسی مورد مطالعه قرار گرفته است. روش: تحقیق از نوع پیمایشی است؛ ابزار آن پرسشنامه خودساخته که از روایی و پایایی لازم برخوردار میباشد (76/0=α). همچنین از روش نمونهگیری در دسترس استفاده که 512 نفر بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. یافتهها: میانگین سن شروع گرایش به روسپیگری حدود 19 سالگی بوده که اولین تجربه جنسی نامشروع، اثرات مهمی بر گرایش آنان به این حرفه فراهم نموده است. از عوامل مؤثر خانوادگی بر سن شروع روسپیگری خیابانی عبارتاند از: پایبندی مذهبی والدین، تحصیلات والدین، وجود اخلاق در خانواده، مهر و محبت و حفظ استقلال، اسباب آرامش و ایمنی در خانواده و غیره میباشد. اما جنبههای عینی و ظاهری خانواده نظیر شغل و وضعیت اقتصادی و سبک پوشش و غیره بر سن شروع روسپیگری خانواده مؤثر نبوده است. بنابراین جنبههای فرهنگی و هویتی خانواده بر ابعاد عینی آن، تأثیر قابل توجهی بر سن شروع روسپیگری دارد. نتیجهگیری: راهکارهای انتظامی و پیشگیرانه پدیده روسپیگری خیابانی، عبارت خواهد بود از: هماهنگی نیروی انتظامی با سایر نهادهای اجتماعی (خانواده، قوه قضائیه و سازمان بهزیستی و سایر دستگاههای ذیربط)، در بحث پیشگیری انتظامی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، مدیریت ساماندهی زنان خیابانی، مدیریت ساماندهی دختران فراری و جامعهپذیری مجدد آنان، اشارهشده است.
خلاصه ماشینی:
ادارة امورپليسي ناهنجاري هاي اجتماعي ِ عوامل خانوادگي مؤثر بر گرايش به نابهنجاري اجتماعي و راه کارهاي پيشگيري از آن / دکتر اکبر وروايي ،١ مرتضي نيازخاني ،٢ حسن کلاکي ٣ و مهدي ترکمان ٤ تاريخ دريافت : ٨٩/٨/٢٣ تاريخ پذيرش : ٨٩/١٠/١٥ چکيده زمينه و هدف : پديده روسپي گري خياباني به عنوان يک مسئله و معضل اجتماعي در جامعه ايران پديدارشده است .
نتيجه گيري : راه کارهاي انتظامي و پيشگيرانه پديده روسپي گري خياباني ، عبارت خواهد بود از: هماهنگي نيروي انتظامي با ساير نهادهاي اجتماعي (خانواده ، قوه قضائيه و سازمان بهزيستي و ساير دستگاه هاي ذي ربط )، در بحث پيشگيري انتظامي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب ، مديريت سامان دهي زنان خياباني ، مديريت ساماندهي دختران فراري و جامعه پذيري مجدد آنان ، اشاره شده است .
٢. وضعيت فرهنگي خانواده هاي روسپي : جدول ٣ نشان مي دهد که بيش از٦٠٪خانواده هاي روسپي ، هنجارها را رعايت نمي کردند؛ رفتارهايي نظير حضور در مجالس و ميهماني هاي خانوادگي با پوشش نامناسب ، تماشاي فيلم هاي تحريک کننده به صورت خانوادگي ، و روابط جنسي پدر و مادر آشکار در ميان اعضاي خانوادها علي رغم اينکه در بيش از ٤٠٪نظارت و کنترل در خانواده روسپي ها در حد متوسط و شديد بوده اما با اين حال گرايش افراد روسپي به رفتارهاي نابهنجار وجود داشته است : معاشرت با اغيار، لباس پوشيدن نامناسب ، آرايش آن چناني و تفريحات ناسالم .