چکیده:
: نویسنده به پارهای از آیات مربوط به عالم ذر و رجعت در قرآن پرداخته، اعتبار احادیث مربوط به آنها را نشان داده، به اشکالهای کسانی که آن آیات و احادیث را انکار یا تأویل کردهاند، پاسخ میگوید. این گفتار، بخشی از کتاب چاپ ناشده «شهاب مبین» نوشته میرزا ابوالقاسم اردوبادی (1274ـ1333 ق.) است.
خلاصه ماشینی:
"آخر آیه دوم هم شاهد است و میفرماید : (قال أأقررتم و أخذتم علی ذلکم إصری، قالوا أقررنا قال فاشهدوا و أنا معکم من الشاهدین) (آلعمران (3) / 81) خدای تعالی فرمود: آیا اقرار نمودید و عهد مراگرفتید بر این امر؟ انبیاء گفتند: اقرار نمودیم.
و عهد مأخوذ این بود که: من آیا نیستم پروردگار شما؟ گفتند: بلی، شاهد شدیم به جهت کریه شدن اینکه بگویند روز قیامت که غافل بودیم از این، یا اینکه بگویند این است و جز این نیست که پدران ما شریک قرار داده بودند تو را، ما اطفال کوچک بودیم، آیا ماها راهلاک میکنید به سبب افعال آنها که اهل باطل بودند؟ یعنی این اعلام و تکلیف را در عالم ارواح کردیم که معارف در فطرت بنیآدم بماند به فعل پدران و اجداد خودشان گردیده نبود و فریب نخورند.
و اما قصه تکلیف در سابق و اعاده به دنیا بعد از مردن به جهت مجازات، لکن همه ناسی باشند عالم تکلیف را، این عقلا ممکن است و خدای تعالی قادر است، اما واقع نیست به جهت اینکه عوالم شرعآ محدود بودن این عالم، عالم تکلیف نه عالم جزاء محسوس، و شرعآ ثابت است.
پس مراد این است ]که[ حضرت امیرالمؤمنین 7 میفرماید به طریق توبیخ: آیا تکذیب نمودید به آیات باهرات در حق من و یا آنچه میکردید، چه عمل بود؟ (و وقع القول علیهم بما ظلموا فهم لاینطقون) (نمل (27) / 85) یعنی ثابت و واقع شد به ایشان قول و حکم عذاب به سبب ظلم نمودن به آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین، پس آنها تکلم نمیکنند."