چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شده است. تعداد 5 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه تحت درمان انفرادی با مدل طرح واره درمانی یانگ قرار گرفتند و مرحله پیگیری نیز، دو ماه پس از پایان درمان دنبال شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه هراس اجتماعی (SPIN)، مقیاس اضطراب اجتماعی لیبوویتز (LSAS)، پرسشنامه فرم بلند طرح واره یانگ (YSQ-L2)، مقیاس ترس از ارزیابی منفی (BFNE)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE-10) و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش بهبود تشخیصی و معناداری بالینی استفاده گردید. طرح واره درمانی، موجب کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در تمامی حوزه های طرح واره و متعاقب آن سبب کاهش معنادار آماری و بالینی در آماج های اصلی درمان (ترس و اجتناب) می شود. طرح واره درمانی در درمان اختلال اضطراب اجتماعی زنان از کارآیی و اثربخشی لازم برخوردار است.
خلاصه ماشینی:
"malasureJ o} &%00203MBRG002G% (به تصویر صفحه مراجعه شود) یافتهها برای تجزیه و تحلیل دادهها در این پژوهش از شاخص تغییر پایا{o1o} )ICR( استفاده شد.
همانگونه که در جدول(4)مشاهده میشود شاخص تغییر پایا نیز نشان داده است کهبه لحاظ آماری به کاهش نمرات بیماران در این متغیرها در پایان درمان میتوان اعتماد نمود.
نتایج شاخص تغییر پایا در مورد بیماران در این زمینه نشان دادهاست که نتایج بدست آمده از همه بیماران،بجز بیمار چهارم(1/82)از نظر آماری معنادار است و کاهشدر میزان ترس از ارزیابی منفی در 80%بیماران،نتیجه اثربخشی درمان بوده است.
همچنین جدول(5)نشان میدهد که میزان اضطراب اجتناب بیماران در مقیاس اضطراب اجتماعیلیبوویتز )AASL( که در پایان درمان کاهش یافته و به میزان 52%بهبودی کلی برای تمام بیماران رسیدهبود،در پایان مرحله پیگیری نه تنها دوام داشته بلکه عمیقتر شده و به 67%بهبودی کلی در مورد بیمارانرسیده است.
نمره کل طرحوارههای ناسازگار اولیه که از اجرای پرسشنامه طرحواره یانگ )QSY( حاصلشده است،نشان میدهد که شدت فعالیت طرحوارههای ناسازگار اولیه در همه بیماران در پایان درمانکاهش داشته است و این کاهش در مرحله پیگیری علاوه بر اینکه ثابت مانده و دوام داشته،بیشتر نیز شدهاست.
در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که طرحواره درمانی در کاهش ترس و اضطراب،اجتناب و فعالیت طرحوارهها ناسازگار اولیه از کارآیی و اثربخشی لازم برخوردار است و میتوان اینالگوی درمانی را جایگزین مناسبی در مقایسه با سایر الگوهای درمانی برای درمان DAS دانست.
D. T,cevorroB laitneirepxe dna lanosrepretni morf snoitargetni htiw redrosid yteixna dezilareneg rof .
redrosid yteixna laicos rof ypareht evitroppus etatilicaf ot ledoM weN A ?aibohp laicos ni raef eroc eht ni tahW."