چکیده:
چکیده امروزه سازمانها از طریق منابع طبیعی (مواد اولیه و انرژی)، کمتر میتوانند به مزیت رقابتی دسترسی یابند و آنچه میتواند برای هر سازمانی مزیت رقابتی تضمین شده، ایجاد کند، بهرهوری از منابع انسانی کارآمد آن سازمان است. نیروی انسانی به عنوان مهمترین عامل در ایجاد مزیت رقابتی، نیازمند اجرای برنامهها و نظامهای اثربخش توسعه منابع انسانی است. بهرهوری که حاصل کارایی و اثربخشی است از جمله مواردی است که همه سازمانها در ایجاد و ارتقای آن میکوشند. بهرهوری از مواد، تجهیزات و امکانات به سهم خود در شکلگیری بهرهوری سازمانی نقش دارند؛ ولی آنچه در بهرهوری و سطح ارتقای آن تأثیری ژرف دارد، سرمایه انسانی است. رهبری صحیح نیروی انسانی در جهت حصول اهداف سازمانی نیازمند آگاهی از مؤلفههای تأثیرگذار در کارآیی و اثر بخشی سازمان در جهت بهرهوری حداکثری از سرمایه انسانی است، که این نوشتار توضیح این مؤلفهها را بر عهده گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"اما به درستی میتوان ادعا کرد که هنوز جایگاه کلیدی و نقش راهبردی مدیریت منابع انسانی در افزایش بهرهوری و کارآیی سازمانی، ایجاد تعهد و دلبستگی شغلی و تعالی عملکرد کارکنان برای بسیاری از دستاندرکاران اجرایی مشخص نشده و نیاز به داشتن چنین واحدی در سازمان به باور تبدیل نشده است.
اندیشمندان مدیریت منابع انسانی بر این باورند که سازمانهای پیشرو در هزارهی جدید، تنها از طریق به کارگیری الگوهای پیشرفته توسعه نیروی انسانی، یادگیری سازمانی و راهبردهای توسعه و بالندگی قابلیتهای کارکنان، میتوانند پاسخگوی نیازهای سازمان آنهم با سرعت و انعطاف بیشتری باشند.
توسعه منابع انسانی یکی از مهمترین اهداف راهبردی سازمانهای پیشرو عصر کنونی است که به منظور ارتقای سطح دانش، مهارت، تجربه و کیفیت، تعالی و عملکرد سرمایههای سازمان و حتی تغییر ویژگیهای فردی کارکنان، به مدیریت ارشد چنین سازمانهایی ابلاغ میگردد.
اگر افراد در سازمان دچار خطا و لغزش هستند فقط خود آنها مقصر نیستند، بلکه شرایط آموزشی، تربیتی و رفتاری حاکم بر محیط کار نیز در لغزش آنان نقش دارد.
اگر از خدمات و موفقیت افراد در سازمان و حتی در موفقیتهای بیرون از سازمان، قدردانی و قدرشناسی به موقع نشود بعد از آن کارکنان در سازمان نه تنها کار مهمی که باعث افزایش تولید و راندمان سازمانی بشود انجام نخواهند داد، بلکه روحیه بیتفاوتی بر سازمان حاکم خواهد شد.
مدیران موفق و کارآمد با اعمال مکانیزمهایی چون تربیت نیروی انسانی، احترام و ارزش نهادن به انسان، مهربانی و معاشرت با افراد در سازمان، جلب رضایت کارکنان، فراهم کردن محیط سالم اخلاقی و رفتاری، تقویت روحیه و تشویق آنها، از بین بردن محیط ترس و جایگزین کردن محیط اعتماد موجب شکوفایی بهرهوری در سازمان میشوند."