خلاصه ماشینی:
"این قطعنامه مشتمل بر ده بند و در مجموعمتضمن نکات زیر است: 1)دستور آتشبس و انجام مذاکره و توقفهمۀ عملیات نظامی فیمابین(بند 1) 2)دستور بازگشت همۀ نیروهای متخاصمطرفین به پشت مرزهای بینالمللی(بند 1) 3)دستور تشکیل نیروهای حافظ صلح بهدبیر کل(بند 2) 4)دستور مبادلۀ اسیران جنگی به طرفینمتخصام(بند 3) 5)درخواست از طرفین برای همکاری بادبیر کل در اجریا قطعنامه(بند 4) 6)درخواست از سایر کشورها برای احترازاز مداخله(بند 5) 7)درخواست از دبیر کل برای تعیین هیأتبیطرف حقیقتیاب در مورد مسئولیت آغازمخاصمه(بند 6) 8)درخواست از دبیر کل برای تعیین هیأتکارشناسی برای مطالعۀ مسئلۀ بازسازیخرابیهای جنگ(بند 7) 9)درخواست از دبیر کل برای بررسیتدابیری که امنیت و ثبات منطقه را افزایش دهد(بند 8) 10)درخواست از دبیر کل برای در جریانقرار دادن مستمر شورای امنین در رابطه با اجرایقطعنامه(بند 9) 11)ضرورت تشکیل جلسات شورای امنیتدر جهت اجرای قطعنامه(بند 10) با وجودگذشت بیش از ده سال از پذیرشقطعنامه از سوی ایران و عراق،تا کنون بخشهایی ازقطعنامه به اجرا در نیامده است که بیشتر ناشی ازبرخورد منفی عراق میباشد.
حال از دیدگاه حقوق بینالملل،این پرسشمطرح است که آیا نقض حقوق بینالملل از سویعراق در رابطه با اجرای قطعنامۀ 687 که درچارچوب فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شدهاست میتواند به هر یک از اعضای جامعۀبینالمللی،از جمله آمریکا و انگلیس،اجازۀاعمال مجازات را دهد؟ دولتهای آمریکا و انگلیس همواره مدعی بوده و هستند که اقدامات نظامی آنها بر ضد عراق دقیقاو کاملا در اجرای بندهای 2 و 5 قطعنامۀ 678مورخ 29 آوریل 1990 شورای امنیت میباشدکه بنابرآن،به کشورهایی که با دولت کویتهمکاری داشتند،اجازه داده میشود تا برای ابرامو اجرای این قطعنامه(که متضمن اتمام حجت 24ساعته به عراق برای خروج از کویت بود)و اعادۀصلح و امنیت بین المللی به منطقه از هر وسیلۀلازم در برابر عراق استفاده نمایند."