چکیده:
طرح مسأله: در پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر تغییر نگرش دانش آموزان پسرمقطع دبیرستان شهر سیرجان نسبت به سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد مورد بررسی قرار گرفته است. روش: نمونه پژوهش حاضر تعداد 40 دانش آموز از 1 دبیرستان که با اجرای فرم الف پرسشنامه نگرش سنج نسبت به اعتیاد پیش آزمون شدند. 20 نفر از آزمودنیها که نمره بالاتری در پیش آزمون کسب کردند(یعنی گرایش مثبتتری نسبت به مصرف مواد داشتند) را در گروه آزمایش و از بقیه دانش آموزان 20 نفر را به طور تصادفی انتخاب و به عنوان گروه کنترل جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 1 ماه در 8 جلسه مهارتهای زندگی آموزش داده شد اما بر گروه کنترل هیچ متغیری اعمال نشد. در پایان هر دو گروه توسط فرم ب مقیاس نگرش سنج نسبت به اعتیاد مورد پس آزمون قرار گرفتند. فرضیه های پژوهش توسط روشهای آماری تحلیل کوواریانس و آزمون t تجزیه و تحلیل شدند . یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که بین نگرش دانشآموزان نسبت به سوءمصرف مواد(از نظر شناخت، عاطفه و رفتار) و اعتیاد قبل و بعد از آموزش مهارتهای زندگی تفاوت معنیداری وجود دارد. به عبارت دیگر، نگرش نسبت به سوءمصرف مواد با آموزش مهارتهای زندگی به نوجوانان پسر تغییر میکند.نتیجهگیری: تحلیل آماری نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به سوء مصرف مواد موثر بوده است.
Objectives: The present research investigated the effect of life skills training on attitude towards substance abuse in sirjan city high school students.
Methods:The sample of this research includes 40 boy students (20experimental، 20 control) from one high school by using random selection sampling method. They pre tested and then choose experimental group by the scores of pretest. Experimental group have been thought life skills along one month in 8 sessions، but the control group received no variable.
Finding:At the end، both of them were post tested by using addiction attitude measuring scale (form B).
Discussion: The data were analyzed by applying covariance test and t test. The result indicated that life skills training are effective in changing student’s attitudes towards substance abuse.
خلاصه ماشینی:
"پژوهش طارمیان(1380) و منشئی(1381)، نشان میدهد که آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش آمادگی اعتیاد دانش آموزان دبیرستانی شده است؛ در پژوهش قادری دهکردی (1379)، آزمودنیها در گروه آزمایش بعد از دریافت برنامه آموزش پیشگیری تغییر معنادارتری در نگرش و آگاهی خود در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند؛ یافتههای گزارش شده توسط بوتوین و همکاران(2001، 1992،1990،1994)، نیز نشان داد که اجرای برنامههای آموزش مهارتهای زندگی و برنامههای ارتقابخشی صلاحیت و مقاومت اجتماعی توانسته است بر نگرشهای مرتبط با سوءمصرف مواد به عنوان یکی از متغیرهای میانجیگر مهم در رفتار سوء مصرف مواد اثرات معناداری بر جای بگذارد.
همچنین آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه نمرات پس آزمون و پیش آزمون گروه کنترل و آزمایش در نمره حالت عاطفی و احساسی نسبت به سوء مصرف مواد مخدر نیز نشان داد که f مشاهده شده (f=4/88 ) در سطح (000/0) معنادار است بدین معنا که آموزش مهارتهای زندگی بر حالت عاطفی و هیجانی دانش آموزان نسبت به مواد مخدر تاثیر گذاشته و آن را دستخوش تغییر قرار داده است.
و سرانجام آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل در نمره مولفه رفتاری دانش آموزان نسبت به سوء مصرف مواد مخدر نشانگر آنست که جلسات آموزش مهارتهای زندگی بر جنبه رفتاری نگرش دانش آموزان نیز تاثیر گذاشته و آن را تغییر داده است چنانکه f مشاهده شده (f=5/60 )در سطح (000/0) معنادار است، بنابراین فرضیه فرعی پژوهش نیز تایید میشود."