خلاصه ماشینی:
"سیستان: جلگه سیستان از نظر زمینشناسی یک دشت آبرفتی هموار و نسبة مسطح{o(1)- kahuk o} است که شیبی ملایم از جنوب شرقی به شمال غربی دارد و در مصب رودخانههیرمند واقع شده است.
منطقه سیستان از شمال،شرق و جنوب به دشتهای پست و هموار وشنزارهای وسیع منتهی میشود و از طرف غرب محدود به رشته کوههائیاست که شامل فلیشهای کرتاسه بالایی،ائوسن و رسوبات تبخیری و آهکهایالیگومیوسن و سازند پلیوسن میباشد.
این کوهها از غرب از طریق گسلهای بزرگ به دشتلوت و از شمال شرقی به دشتهای پراکندهای که آنها را از کوههای سیستانجدا میکند،محدود میشود.
از ارتفاعاتاین منطقه کوه پنحانگشت است که در ضلع غربی شهر خاش واقع شده وبه صورت کلاهک آهکی گسترده بر روی فلیشها قرار گرفته است.
در شمال و شرق این آتشفشان،طبقات چینخورده و پرشیب میوسن ازگدازههای جوان و توفها پوشیده شده است که مخروط بازالتی جوانترروی آنها قرار دارد.
در 120 کیلومتری جنوب غربی کوه تفتان،یک منطقه آتشفشانی جالبکه مشرف به آتشفشان بزمان نیز هست دیده میشود که جریانهای بازالتاولیویندار جدید از دهانه مخروط آتشفشانی کوچک آن سرازیر شده است.
رشته کوههای این منطقه که مرتفعترین سلسله جبال مکرانو ستیغ آنها خط تقسیم آب این ناحیه است،از مجموع سنگهای افیولیتیتشکیل شده که مقاومت آنها در مقابل فرسایش نسبة زیاد است.
در بین دشت کهیر{o5o}و تنگ{o6o}در زمین مسطح و به فاصله چند کیلومتر،3 تپه کوچک گلفشان به ارتفاع 10 تا 20 متر وجود دارد،که دو تای آنهاشکل تپه دارد و از چند سال قبل خاموش است و سومی به شکل آتشفشان ودر حال حاضر فعال است{o4o}."