خلاصه ماشینی:
"1 از زمان برآورد این دانشمندان، چهار کشور آمریکای لاتین(شیلی، بولیوی، پاراگوئه و نیکاراگوئه)گذار به دموکراسی داشتهاند و دین سان شمار کشورهایی که مطابق معیارهای تعیین شده، به تازگی نهادهای دموکراتیک در آنها به وجود آمده یا بار دیگر مستقر شده است، دستکم به 25 کشور میرسد.
حتی اگر چون هانتینگتون، کشورهای با جمعیت کمتر از یک میلیون را از این فهرست حذف کنیم، باز هم شمار این کشورها در فاصله 1942 تا 1990 دو برابر شده است(یکی از کشورهایی که بدین ترتیب، یعنی به علت داشتن جمعیت اندک، کنار گذاشته شده ایسلند است که همچون برخی دیگر نقاط جهان، دموکراسی در تاریخ و فرهنگش ریشهدار است).
خوب است به یاد داشته باشیم که اگر امروزه«گذارها به دموکراسی»موضوع داغ مورد بحث تاریخدانان و دانشمندان سیاسی است، تا چند سال پیش، توجه این دانشمندان معطوف به درک چرایی شکست دموکراسیها بوده @واقعیت بنیادین در دهه 1990 و پس از آن این است که نیروی اندیشهها و روشهای دموکراتیک در جهان امروز گویای آن است که دورهای که در آن به سر میبریم، از دید تاریخی بیمانند و نادرست.
این پیوستگی تاریخی بیمانند نهادهای سیاسی چنان برایمان آشناست که سبب میشود یک واقعیت تاریخی ساده را به آسانی از یاد ببریم: در حالیکه جنبههایی از این نهادها در برخی دموکراسیها و جمهوریهای پیش از سده نوزدهم وجود داشته است، اما مجموعه ویژه این شیوهها و ترتیبات سیاسی به صورت یک کل همبسته، چه از جهت نظری و چه در عمل بعنوان معیاری برای حکومت دموکراتیک و جمهوری ناشناخته و در واقع تا دو هزار سال غیر قابل تصور بود."