چکیده:
مقدمه:ترمیم زخم پدیده ای منظم است که فرایندهای سازمان یافته ای چون تکثیر و مهاجرت سلولهای پاراتشیمی، ساخت پروتئین های خارج سلولی و طراحی مجدد بافت همند و اجزاء آن در آن دخالت دارند
مواد و روشها : در این تحقیق تجربی اثر دود سیگار در مقایسه با تزریق نیکوتین بر سرعت بهبودی زخم پوستی در موش سفبد آزمایشگاهی در محدود وزنی 20-25 gr مورد بررسی قرار گرفت حیوانات در قفس های استاندارد در دمایc2 +20نگهداری شده و آب و غذا بدون محدودیت در اختیار آنها قرار می گرفت پس تراشیدن موها و تمیز کردن پوست پشت حیوانات زخم های برشی به طول 35mm و در ضخامت کامل پوست در دو طرف ستون مهره ها ایجاد شد جهت بررسی مراحل ترمیم زخم از پارامترهای مختلفی همچون اندازه گیری طول و سطح زخم طول دوره بهبود درصد بهبودی و قدرت کشش زخم استفاده گردید حیوانت بطور تصادفی در گروههای کنترل، کنترل کاذب سیگاریو نیکوتینی تقسیم شده اند برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون آماری و آنالیز واریانس یک طرفه(ANOVA) استفاده گردید
یافته ها: نتایج نشان داد که طول بهبودی در حیوانات گروههای سیگاری و نیکوتینی نسبت به گروه کنترل افزایشی معنی دار پیدا کرده است همچنین درصد بهبودی در این دو گروه نسبت گروه کنترل کاهش پیدا کرده و قدرت کشش زخم نیز در هر دو گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج در دو گروه نیکوتینی و سیگاری بسیار نزدیک به هم بود که نشان می دهد اثر دود سیگار عمدتا از طریق نیکوتین موجود در آن بوده و با تاثیر یر عروق و جریان خون پوستی باعث اختلال در عمل ترمیم زخم شده است.
خلاصه ماشینی:
مواد و روشها:در این تحقیق تجربی اثر دود سیگار در مقایسه با تزریق نیکوتین بر سرعت بهبودی زخم پوستی در موش سفید آزمایشگاهی در محدوده وزنی 200-250 g r مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجهگیری:نتایج در دو گروه نیکوتینی و سیگاری بسیار نزدیک به هم بود که نشان میدهد اثر دود سیگار عمدتا از طریق نیکوتین موجود در آن بوده و با تأثیر بر عروق و جریان خون پوستی باعث اختلال در عمل ترمیم زخم شده است .
گروه تجربی 2 به منظور مقایسه اثر سیگار یک ماه قبل از شروع آزمایش هر روز مقدار 1 mg/kg نیکوتین به صورت داخل صفاقی دریافت میکردند و در پایان یک ماه، با ایجاد زخم،مراحل ترمیم پوست تا بهبودی کامل بررسی گردید.
در حیواناتی که در معرض دود سیگار قرار داشتند نتایج حاصل نشان داد که طول دورهی بهبودی زخم نسبت به گروه کنترل افزایش معنیدار (P<0/05) پیدا کرده است (نمودار 1).
نتایج حاصل از آزمایش در گروهی که به صورت مزمن نیکوتین داخل صفاقی دریافت کرده بودند،نشان داد که طول دورهی بهبود زخم در این گروه در مقایسه با دیگر گروهها تفاوت معنیداری (P<0/01) پیدا کرده است(نمودار 1)، همچنین درصد بهبودی زخم در روزهای 4،8 و 12 در مقایسه با گروه کنترل از کاهش معنیداری (P<0/01) برخوردار است.
طول دورهی بهبودی زخم در گروهی که در معرض دود سیگار قرار داشتند افزایش معنیداری را نشان میدهد که با نتایج حاصل از تحقیق ریوس و همکاران سازگاری دارد(14).
Nicotine and its effect on wound healing.
Detrimental effects of cigarette smoking on lower exteremity wound healing.