خلاصه ماشینی:
"بحث بر سر این است که در صورت مفید واقع شدن انقلاب نوین تکنولوژی برای کشورهای در حال توسعه این کشورها نیز در تسخیر سهم عمدهای از بازارهای جهانی ذینفع خواهند بود.
تجربه خیلی از کشورهای میزبان حاکی از این امر است که به مرور که کشور میزبان از سرمایهگذاریهای خارجی کسب تجربه میکند و قابلیت جذب تکنولوژیاش را نیز توسعه میبخشد،سستی انتقال مهارتها و تکنولوژی توسط سرمایهگذاران خارجی کاهش مییابد.
تجربه سنگاپور و مالزی نمایانگر این امر است که کشور میزبان میتواند به نحو فعالی با سرمایهگذاری در آموزش و پرورش منابع انسانی خود و حمایت از توسعه مهارتهای مهندسی صنعتی و علمی،قابلیت خود را در جذب تکنولوژی پیچیده، بهبود بخشد.
درحالیکه انتقال تکنولوژی به ارتقاء مهارتها و بالندگی برازنده منابع انسانی کمک میکند میتواند مشکلات مخصوص مرتبط با روابط انسانی ایجاد نماید که مستلزم توجه جدی به منظور کاهش تأثیر ناسازگاری آن میباشد.
تغییر خط مشیهای همراستا با تکنولوژی پیچیده، ممکن است این تاثیر را داشته باشد که واردات کالاهای از پیش آمادهشده ارزانتر است و نیز این امکان هست که صنعت بومی وارد نمودن تکنولوژی را در مقایسه با سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه ملی سودمندتر بداند که این میتواند منجر به خریدهای تکنولوژی مشابه بدون در نظر گرفتن تطبیق یا جذب مناسب آنها گردد.
درک گونهگونیهای فرهنگی در انتقال تکنولوژی این عقیده که این مفاهیم مدیریتی جهانی است و به همه کشورها قابل پیوند است باعث شده است که هنگام انتقال تکنولوژی مخصوصا از کشورهای توسعهیافته به کشور در حال توسعهای مثل هند گرایش به انتقال بعضی نظامها و شیوههای مدیریت نیز باشد."