چکیده:
استمرار رویکرد تهاجمی واشنگتن برای افزایش مزیت های ژئوراهبردی و ژئوپولیتیک خود در برابر روسیه از جمله از راه گسترش ناتو به شرق و استقرار سپر ضدموشکی اروپایی، نشانگانی مشهود برای مسکو بوده که توازن راهبردی به نفع امریکا به گونه ای غیرقابل برگشت در حال تغییر و آسیب پذیری راهبردی آن در حال افزایش است. هم زمانی این تحولات با تلقی مثبت از امکان تحقق آرمان «قدرت بزرگ» در مسکو، سبب تشدید تلاش روسیه برای موازنه سازی با امریکا شده است. این وضعیت با افزایش احساس کاهش امنیت نسبی در دو طرف، فضای «عدم قطعیت» و تالی آن «معمای امنیت» بین آنها را فزونی داده که اخلال در نظام کنترل تسلیحات دوجانبه یکی از عوارض آن است. هرچند با امضاء پیمان استارت 3 امیدهایی برای تخفیف «معمای امنیت» ایجاد شد؛ اما ماندگاری بستر بی اعتمادی حکایت از شکننده بودن توافق ها دارد.
Washington's continued aggressive approach to boost its geopolitical and geostrategic advantages over Russia through NATO's eastward expansion and European anti missile system was a clear proof to Moscow that the strategic balance is changing in favor of USA and at the same time its strategic vulnerability is increasing. Simultaneity of these developments with a positive perception in Moscow of possibility of realizing the idea of “great power” has encouraged Russia to try to balance more with United States. This situation with an increase in the feeling of decline in relative security in both sides has enhanced “uncertainly” then “security dilemma” between them. Disruption in the bilateral arms control is one of its consequences. In spite of the fact that START-3 treaty’s entry into force increased hope to solve "the security dilemma”، remaining the atmosphere of Mistrust indicates that the agreements are fragile.
خلاصه ماشینی:
«معماى امنيت»و آيندۀ نظام كنترل تسليحات دو جانبه بين روسيه و امريكا الهه كولائى* استاد گروه مطالعات منطقهاى دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران على رضا نورى دانشآموخته گروه مطالعات منطقهاى دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران (تاريخ دريافت:88/5/28-تاريخ تصويب:88/11/4) چكيده: استمرار رويكرد تهاجمى واشنگتن براى افزايش مزيتهاى ژنوراهبردى و ژنوپوليتيك خود در برابر روسيه ازجمله از راه گسترش ناتو به شرق و استقرار سپر ضد موشكى اروپايى،نشانگانى مشهود براى مسكو بوده كه توازن راهبردى به نفع امريكا بهگونهاى غير قابل برگشت در حال تغيير و آسيبپذيرى راهبردى آن در حال افزايش است.
به اين ترتيب و باتوجه به اجراى طرح استقرار سپر ضد موشكى اروپايى(تصميم سران ناتو در نشست شيكاگو)و احتمال گسترش بيشتر ناتو به شرق،پيدايى شناسههاى ديدگاه «موازنهگر»در سند«راهبرد امنيت ملى روسيه تا 2020»(مه 2009)كه در بخشهاى مختلف ازجمله بندهاى 17،16 و 30 بهصورت مستقيم و غير مستقيم به تهديدهاى ناشى از امريكا و ناتو اشاره دارد(؟؟؟)و نيز در موضعگيرىهاى پوتين در ابتداى رياست جمهورى سوم خود دور از انتظار نبود.
اين نگرانى به روشنى در مقاله پوتين با عنوان«روسيه و جهان متغير»اشاره شده است (؟؟؟) با وجود اعتراف كرملين به پسرفتهاى روسيه در دورۀ پساشوروى و اينكه اين كشور بيش از اين ابرقدرتى با حوزۀ اقدام جهانى نيست،به واسطۀ پيشذهنيتهاى سختانگار ايجاد موازنه با امريكا و رويارويى با توسعهطلبىهاى آن ازجمله در برابر گسترش ناتو به شرق و ساخت سامانه ضد موشكى را غير قابل چشمپوشى و مؤلفهاى مهم در تأمين امنيت خود مىدانند.