چکیده:
این مقاله برآن است تا روند گسترش حضور چین درخلیج فارس را از نظر نیاز به انرژی ارزیابی کند. در این عرصه وجود منابع عظیم انرژی در کشورهای خلیج فارس باعث شده تا جمهوری خلق چین جهت رفع نیازخود به انرژی که همراه با رشد فزاینده اقتصادی که دردهه های اخیر بویژه در بعد صنعتی بوجود آمده، اقدام کند. از این نظر کشور چین هم مانند اغلب قدرت های صنعتی به خلیج فارس به دلیل داشتن منابع عظیم انرژی توجهی ویژه نشان داده است و سعی دارد بتواند جای پایی درجهت دسترسی مطمئن و مداوم به انرژی داشته باشد و امنیت انرژی خود را از طریق منابع خلیج فارس تامین کند. بنابراین، چین درتلاش است تا روابط و همکاری های خود را با کشورهای منطقه بویژه دو کشور مهم منطقه یعنی ایران و عربستان سعودی توسعه داده و دراین اثنا هم از برخورد با قدرت های فرامنطقه ای اجتناب کند و عرصه های ایجاد شرکای نفتی مطمئن در بازار نفت خلیج فارس را به دور از هرگونه بحران و چالش بوجود آورد.
The purpose of this paper is evaluating of development process of China presence in Persian Gulf from needed energy point of view. in this field existance of great energy resources in Persian Gulf countries cause that the people's republic of China perform a solution for their needed energy that in recent decades specially in industrial area is created with high economic development . from this point of view ، China often like industrial powers to Persian Gulf because of possesing great energy resources showed an unique attention in that and try to have a way to a continual and reliable accessibility to energy and provide his energy security by Persian Gulf resources. So China try to develop his relationship and cooperations with zone countries specially two important zone countries،Iran and Saudi Arabia and in this direction he avoid to encounter with ultrazone powers،too and create oil ensure partners fields in oil market of Persian Gulf far away of any crisis and challenge.
خلاصه ماشینی:
بنابراين،چين در تلاش است تا روابط و همكارىهاى خود را با كشورهاى منطقه بويژه دو كشور مهم منطقه يعنى ايران و عربستان سعودى توسعه داده و در اين اثنا هم از برخورد با قدرتهاى فرامنطقهاى اجتناب كند و عرصههاى ايجاد شركاى نفتى مطمئن در بازار نفت خليجفارس را به دور از هرگونه بحران و چالش بوجود آورد.
آنچه در اينجا مطرح مىشود اين است كه چرا در چند دهه گذشته روند حضور چين در خليجفارس بيشتر شده است؟اين مقاله تلاش دارد تا با بررسى سطح و نوع روابط و همكارىهاى چين با كشورهاى منطقه و گسترش اين روابط و همكارىها نشان دهد چين به دليل نيازش به انرژى در جهت توسعه اقتصادى و صنعتى،حضور گستردهتر در خليجفارس را مبناى سياستها و خطمش خارجى خود قرار داده است.
بديهى است منطقهاى با اين ميزان ذخائر ارزى انرژى توجه همه كشورهاى صنعتى بويژه قدرتهاى بزرگ را به خود جلب خواهد كرد و براى دسترسى به آن رقابتى شديد به دنبال خواهند داشت و از آنجا كه طبق پيشبينى كارشناسان اقتصادى روند توسعه اقتصادى در آينده شتاب خواهد داشت و از طرفى احتمال كاهش منابع انرژى در مناطق ديگر وجود دارد؛ بنابراين در چند دهه آينده خليجفارس عمدهترين منبع و تأمين كننده انرژى(نفت و گاز)جهان خواهد بود.
شايد تا دهههاى بعد چين جايگزينى براى خليجفارس در تامين انرژى نخواهد داشت؛بنابراين مركز راهبردى انرژى چين خليجفارس است كه بايد در آنجا سهم مالكيت بخرد و براى توسعه پروژهها سرمايهگذارى كند و روابط خود را با دو كشور اصلى توليد كننده يعنى ايران و عربستان سعودى بهبود بخشد.