خلاصه ماشینی:
"برای این که دریابیم چگونه چنین تفسیری بسط یافت و موجب شکلگیری هویت شیعی متمایزی در تاریخ اسلام گردید،مهم است که ببینیم شیعه چگونه مفهوم هدایت را بر تفسیرش از قرآن و حیات پیامبر بنا میکند.
در این باب از ابتدا تفاوت آشکاری وجود داشت میان نظرگاه شیعیان علی،که باور داشتند پیامبر علی ابن ابیطالب(متوفای 661 میلادی)را به عنوان جانشین خود تعیین کرد و میان کسانی که از رهبری خلفاء پیروی کردند.
گسسست عباسیان از ریشههای شیعی خود هنگامی کامل شد که خلیفه سوم سلسله عباسی،محمد المهدی(خلافت از 775 تا 785 میلادی)، اعلام کرد که پیامبر در واقع عموی خود عباس را به عنوان جانشین خود معرفی کرده بود و نه امام علی را.
نه فقط شیعیان بلکه همچنین حلقه وسیعتری از محققان اطراف امام صادق،شامل بسیاری از اهل سنت،او را به عنوان مرجعی راهبر پذیرفتند،درست در زمان مناسب خود،امام صادق گروه شایانی از محققان را به دور خود جمع کرد،محققانی متشکل از برجستهترین فقهیان، محدثان و متالهان زمانه مانند هشام ابن حکم(متوفای 795 میلادی)،که بعدا نماینده ارشد کلام مدرسی امامی گشت.
در بستر کارزار شکننده جنگ میان مسلمانان و نیز تهدید جهان اسلام توسط مغولان بود که امام اسماعیلی نزاری جلال الدین حسن(حکمرانی 1210-1221 میلادی)که از الموت حکمرانی میکرد،از سیاست دوستی دوباره با حاکمان و فقیهان سنی پشتیبانی کرد.
malsI etiihS fo yrotsiH dna erutluC,scitiloP ehT .
malsI a''ihS fo tnempoleveD :narI ni scitiloP dna noigileR.
etahpilaC ylraE eht desiver,malsI fo aideapolcycnE,''a''ihS''-- :sdnalrehteN ehT,nedieL."