خلاصه ماشینی:
افزون بر آن ممكن است فردی اینگونه اعتراض كند كه مطرح كردن مسئلهی دانشي كه از پردازش داده به دست ميآيد، به بحث اجباري ويژه دربارهی حريم خصوصي داده، آنگونه كه با ديگر رژيمها در تضاد باشد، نیاز ندارد، اگر حقیقتی در میان نباشد، پس چرا اين مسئله كه ديگران چه اطلاعاتي را دربارهی گردآوري ميكنند مهم است؟ يا براي اينكه پوچگرائي كمتري داشته باشيم، اگر حقيقتي نیست، پس چرا به مردم اجازه ندهيم كه دربارهی فراهم کردن اطلاعات براي ديگران خودشان انتخاب کنند؟براساس اين ديدگاه، ممکن نبودن تعيين دانش، مسئلای ملالآور است.
الف: نظريات بيان (اقتصادي؟) بحث اصلاحيهی اول در مخالفت با حمايت از حريم خصوصي داده، با اين فرض شروع ميشود كه گردآوري، پردازش و داد و ستد دادههای هويتي فردي، بيان محسوب ميشوند و بنابراين میگوید كه ساماندهي اين فعاليتها نميتواند دقت لازم را حفظ كند.
هم طرفداران و هم مخالفان حمايت شديد از حريم خصوصي داده كه گردآوري و داد و ستد دادههای هويتي فردي در مؤسسات اقتصادي، به طور شايستهتري با عنوان بيان اقتصادي، طبقهبندي شده است و تعداد كمي از دادگاهها كه به چالشهاي اصلاحيهی اول مقررات حريم خصوصي داده توجه کردهاند، دقيقاً همين كار را کردهاند.
آن گونه که در قسمت (ب) بخش سوم توضیح داده باشد، کاربردهای کنونی پردازش دادهها، اطلاعات اندکی را برای افراد در استفاده از دادههای هویتی فردی و منافع و هزینههای مرتبط با چنین پردازشی فراهم میکند، به گونهای که نمیتوان به طور کامل، این رضایت را آگاهانه نامید.