چکیده:
فیلمهای عامه پسند هندی به عنوان نوعی فرهنگ عامه جهانی، در جامعه ایران و در مقیاسی وسیع مورد استفاده است. این امر پدیده نوظهوری نیست و پیشینه آن به دهه 30 برمیگردد؛ اما تاکنون در مورد چگونگی فرایند مصرف این فیلمها و نوع ارتباطی که تماشاگران ایرانی با آنها دارند، پژوهشی انجام نگرفته است. پژوهش حاضر در چارچوب سنت مطالعات فرهنگی، خوانشهایی را که تماشاگران زاهدانی از فیلمهای عامه پسند هندی دارند، دریافت و تبیین نموده است. برای انجام این کار از یک روششناسی «کیفی ـ ترکیبی» که به طور توامان دربرگیرنده: 1) استنتاج رمزگان اجتماعی، فنی و ایدئولوژیک فیلمهای عامه پسند هندی؛ 2) تحلیل زمینه اجتماعی ـ فرهنگی تماشاگران و 3) دریافت خوانشهای تماشاگران مورد مطالعه میباشد، استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که فیلمهای عامه پسند هندی، به عنوان نوعی فرهنگ عامه جهانی، ساختارها و روابط قدرتی را در سطح جهان روایی خلق مینمایند، که به نوعی متاثر از ساختارها و روابط قدرت موجود در جهان اجتماعی هند و در راستای طبیعی جلوه دادن آنها است. وقتی که در اثر فرایندهای جهانی شدن، فرهنگ عامه جهانی در مقیاسی محلی مصرف میشود، صورتبندی گفتمانیاش متناسب با هویت گفتمانی مصرفکنندگان محلی و مسائل آنها، تا حدود زیادی تغییر مییابد، و حتی در مواردی کاملا تغییر میکند. متون فرهنگ عامه جهانی میتوانند زمینهایی را فراهم نمایند که مصرفکنندگان محلی، قالب زمان و مکان را بشکنند و بر محدودیتهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسیشان فائق آیند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی رابطه سبک زندگی و اسلوب نوشتاری صادق هدایتدر میدان تولید ادبی ایران شهرام پرستش{o*o} احمد رضائی{o**o} امین کرمی{o***o} چکیده {IBرویکرد رابطه گرایانه بوردیو،ورای طرحهای ذهنیگرا و عینیگرا،تحت عنوان راه سوم درصدد است که پدیدههایاجتماعی را به واسطه ارتباط عناصر ذهنی و عینی مورد بررسی قرار دهد.
وی سبک را فردیترین بخش فرایند ادبیات میداند و میگوید اسلوبنوشتار،تأثیر عوامل تاریخی،طبقاتی و شیوه نگارش است و ذکر میکند که در بعد اسلوب نوشتار استکه موضوع تغییر و تمایز نویسندگان معنیدار میگردد و به عبارتی اسلوب نوشتار فرآورده کنکاشنویسنده در استفاده از فرم خود و انتخاب آن و گزینش فضای اجتماعی است که نویسنده در آن،تصمیم به استقرار طبیعت زبان خود میگیرد و مناسبت میان آفرینش و جامعه است(همان:41-37).
با توجه به مطالب ذکر شده میتوان نظریه عمل بوردیو رااینگونه فرموله کنیم نظریه عمل:منش+میدان-استراتژی عمل(ناآگاهانه در تعقیب سرمایه یا قدرت) روششناسی روششناسی علمی بوردیو ابتدا در کتابهای تمایز و انسان آکادمیک مورد بحث قرار میگیرد وکلیت جریان تحقیقات وی را سه مرحله به عنوان مطالعه میدان،راهبری میکند که این سه مرحلهعبارتند از: 1)تجزیه و تحلیل موقعیت میدان در برابر میدان قدرت 2)تهیه نقشه ساختار عینی روابط وموقعیتهای تصرف شده به وسیله عاملان یا نهادها در رقابت برای به دست آوردن سرمایه یا اقتدار 3)تجزیه و تحلیل منش مرتبط با همه موقعیتها در فضای اجتماعی(گریلر،1996:91).
8-برخورد با فردگرایی: اگر بوف کور را روایت استحاله یا مسخ راوی به عنوان انسانی منزوی و در عین حال عاشق بهپیرمرد خنزرپنزری بدانیم،راوی تحت تأثیر فضای ایجاد شده به واسطه جامعه و قدرت،در میدانی ازتردید و دروغ و شهوت و شکم دست و پای میزند و کارکرد منفی و مسألهدار تضاد با این حوزهها،موجبات این انزوا و مسخ را فراهم میآورد."