چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خودکارامدی هیجانی و موفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه انجام شده است. در این پژوهش که از نوع توصیفی است، آزمون خودکارآمدی هیجانی بر روی نمونه ای از دانشجویان دانشگاه سمنان اجرا شد. یک نمونه 360 نفری با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد و داده ها از پرسشنامه ها استخراج گردید. به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و سلسله مراتبی رابطه خود کارآمدی هیجانی با میانگین تحصیلی دانشجویان بررسی و تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین نمره کلی خودکارآمدی هیجانی و موفقیت تحصیلی رابطه معنی دار مثبت (r=0.12) وجود دارد. مولفه های شناسایی و تسهیل هیجانی نیز با موفقیت تحصیلی ارتباط معنادار مثبت داشتند. تحلیل رگرسیون حاکی است که تنها مولفه تسهیل قدرت پیش بینی موفقیت تحصیلی را دارد( 2/3%β=). رشته تحصیلی و جنسیت دانشجویان در رابطه خودکارآمدی هیجانی و موفقیت تحصیلی نقش تعدیل کنندگی نداشتند. بنابراین، تسهیل هیجانی می تواند موفقیت تحصیلی دانشجویان تمام رشته های دانشگاهی را اعم از دختر و پسر پیش بینی کند.
خلاصه ماشینی:
"آیا جنسیت رابطه خود کارآمدی هیجانی و موفقیت تحصیلی را تعدیل میکند؟ روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که در تحلیل آن از روشهای همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و سلسله مراتبی استفاده شده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در جدول 3 یافتههای به دست آمده از آزمون سئوال پژوهشی دوم ارائه شده است برای پاسخ به پرسش دوم که آیا مؤلفههای چهارگانه(شناسایی،درک،تنظیم و تسهیل خود کارآمدی هیجانی) یا ترکیبی از آنها میتواند موفقیت تحصیلی را پیشبینی میکنند از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد که نتایج نشان میدهد که از بین متغیرهای چهارگانه تنها متغیر تسهیل با موفقیت تحصیلی دارای رابطه میباشد که به مقدار 3/2 درصد واریانس موفقیت تحصیلی را تبیین میکند (.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) برای بررسی اثر جنسیت بر رابطه خود کارآمدی هیجانی و موفقیت تحصیلی نیز از دو مدل استفاده شد(جدول شماره 5 را نگاه کنید): در مدل اول،جنسیت و تسهیل هیجانی(همبستگی این دو متغیر با موفقیت تحصیلی 0/395 است)وارد معادله رگرسیون شدند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری همانگونه که گفته شد هدف از این پژوهش بررسی رابطه خود کارآمدی هیجانی و موفقیت تحصیلی و نقش تعدیلکنندگی رشته و جنس در دانشجویان بوده است.
دراگو(2004)در مطالعهای که رابطه هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی را مورد بررسی قرار داد نتیجه گرفت که هوش هیجانی توانایی شناختی را تسهیل و تکمیل میکند و پیشرفت تحصیلی دانشجویان با توانایی آنها در تشخیص،استفاده و مدیریت کردن هیجانها در ارتباط است."