خلاصه ماشینی:
"در این نوشتار ضمن اشاره به روشهای مهم تبلغی،روشاسوهنمایی را از ابعاد مختلف به ویژه در آیات قرآن مورد بررسی قرار داده است.
راغب اصفهانی مفهوم جامعتری را ارائهداده،آنجا که میگوید:«اسوه و اسوه آن حالتی است که انسان در پیروی از دیگری به خود میگیرد؛چه در امری خوب یا بدباشد لذا قرآن دربارۀ پیامبر صلی الله علیه و سلم فرموده: {/«لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه»/}برای شما در رسول خدا حالت پیرویخوبی است(اصفهانی،بیتا،18).
البته در این میان،برخی ماننددورکیم (miahkrod) ،در تقلید فرد از آنچه در جامعه میگذرد،او را عنصری بیارادهو تنها به عنوان عضوی از جامعه میداند(همان،494/3)؛ولی در مقابل،گروهی بر اینباور هستند که تقلید،تنها یکی از عوامل جامعهپذیری و فرهنگپذیری انسان استو انسان،مقهور و مقلد بیچون و چرای اجتماع نیست.
محور مشترک مباحث مختلف دربارۀروش الگویی آن است که همۀ آنها این روش را از مؤثرترین روشهای تربیتی قلمدادکردهاند که فرآیند تربیت بدون آن هرگز به نتیجه نمیرسد.
این نظریهدر چارچوب مکتب رفتارگرایی قرارداشته و معتقد است قسمت عمدۀ رفتار اجتماعی،از طریق مشاهده و تقلید از الگوها صورت میگیرد(احدی و بنی جمالی،بیتا،102).
تأکید قرآن بر روش اسوهنمایی قرآن به عنوان سند هدایت برتر الهی و اساسنامه تبلیغ دینی که از حیث لفظ ومحتوا،اعجازی کامل و بینظیر است که خود به مثابه یکمبلغ توانا،همهجانبه وکامل،همهابعاد فوق الذکر در روش الگویی را در نظرگرفته و در بیانات روشنگرشآورده است:«از سویی همه مؤمنان را به اسوه شدن و نیل به درجات عالی انسانی والهی ترغیب میکند»،مانند آنکه میگوید:{/«یا ایها الذین آمنوا آمنوا»/}یعنی درجهایبه ایمان خویش بیفزاید و بالاتر بروید."