چکیده:
توسل یکی از موضوعات مهم اعتقادی است که همواره مورد اختلاف اندیشمندان فرق اسلامی بوده است. این نوشتار به روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی توسل در سیره حضرت رسول گرامی اسلام6 میپردازد و بر آن است که با تکیه بر منابع اهلسنت این موضوع را در زندگی آن حضرت مورد کاوش قرآنی، روایی و تاریخی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"2 همچنین تمام مفسران اهلسنت از جمله رشیدرضا و مراغی که پیروان ابنتیمیه در این موضوع هستند، این روایت را صحیح دانستهاند، اما چون سند حدیث خدشهناپذیر بوده است، دست به تأویل زدهاند و با ذکر این مسئله که قرآن کریم خواندن غیر خداوند را نهی کرده است، 3 عنوان کردهاند: «این روایت صحیح است، ولی نابینا به دعای رسول متوسل شده است؛ لذا این روایت دلیل بر جواز توسل به شخص رسول خدا6 و اولیای الهی نیست؛ زیرا مرد نابینا از رسول خدا6 دعا خواسته بود و رسول اکرم6 ابنماجه، محمد بنیزید، پیشین، ج۱، ص۴۴۱؛ هیثمی، نورالدین، پیشین، ج۲، ص۲۷۹؛ متقی هندی، علاءالدین علی، پیشین، ج۲، ص۱۸۱؛ ج۶، ص۵۲۱؛ طبرانی، سلیمان بناحمد، المعجمالکبیر، ج۹، ص۳۰، ح۸۳۱۱؛ سمهودی، فخرالدین، پیشین، ج ۳ـ۴، ص۱۳۷۲؛ حاکم، محمد بنعبدالله، پیشین، ج1، ص456.
بههمین جهت، در برخی از روایات به این نکته اشاره شده است که هنگام دعا به پیامبر گرامی اسلام6 التجا و توسل شود؛ چنانکه جابر بنعبدالله انصاری از پیامبر اکرم6 روایت میکند: من قال حین یسمع النداء (الاذان) اللهم رب هذه الدعوة التامة و الصلواة القائمة آت محمدا الوسیلة و الفضیلة و ابعثه المقام المحمود الذی وعدته حلت له شفاعتی یوم القیامة؛ 1 هرکس به هنگام شنیدن اذان بگوید: خدایا، ای صاحب این دعوتنامه و نماز به پا داشتهشده، به محمد وسیله و فضیلت بده و او را به مقام پسندیدهای که وعده کردهای، برسان، شفاعت من در روز قیامت به او خواهد رسید."