چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع رفتارهای خودتخریبی و بررسی علل آنها در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به انجام رسیده است . پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی می باشد. حجم نمونه ٨٧٣ نفر شامل ٥٨٦ زن و ٢٨٧ مرد بود که به شیوه نمونه گیری طبقاتی و بنا به میزان درصد دانشجویان دانشکدهها و جنسیت انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته «سنجش رفتارهای خودتخریبی و علل آن» می باشد که در دو قسمت ٣١ پرسشی به منظور بررسی میزان شیوع رفتارهای خودتخریبی و ١٠ پرسشی برای بررسی علل احتمالی استفاده شد. مقدار ضریب آلفا کرانباخ درقسمت اول پرسشنامه برابر با ٠/٨٣٦و در قسمت دوم پرسشنامه (٠/٨٥٧) محاسبه شد. روایی محتوای پرسشنامه به تایید متخصصان؛ اساتید و کارشناسان روان شناس دانشگاه فردوسی مشهد رسید. رفتارهای خودتخریبی دانشجویان با توجه به متغییرهایی از قبیل سن ، جنس ، وضعیت تاهل ، محل سکونت و مقطع تحصیلی در حیطه نرمال با استفاده ازآزمونهای تی وآزمون آنالیز واریانس و در حیطه غیر نرمال از آزمون من ویتنی و آزمون کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی از این امر است که تقریبا در مورد همه متغییرها (سن ، جنس ، تاهل ، محل سکونت و میزان تحصیلات) ورزش ناکافی (نداشتن فعالیت های حرکتی مناسب )، خواب زیاد، استرس،کم خوری افراطی و نداشتن تفریح و فعالیت های سالم مفرح دارای بیشترین میزان شیوع و رفتارهای مصرف دائم هرگونه مواد مخدر ،سرقت ،مصرف تفننی هرگونه مواد مخدر ،فرار از خانه وهم جنس بازی دارای کمترین میزان شیوع می باشند. میزان شیوع رفتارهای خودتخریبی در مردان بیشتر از زنان بوده. دانشجویان مهمترین علل شیوع رفتارهای خودتخریبی را به علل خانوادگی ، روانی عاطفی و اجتماعی نسبت دادند.
خلاصه ماشینی:
کامل عباسی و سرگلزایی (١٣٨٥) در پژوهشی در دانشگاه فردوسی بیان داشتند که در دانشجویان دانشکده های علوم اداری و اقتصادی و علوم ریاضی شدت و فراوانی رفتارهای خودتخریبی در بین مردان و زنان تفاوت معنی داری داشته و شیوع این رفتارها در مردان بیشتر است .
اکبری، نیکپور و یزدانپناه (١٣٨٥) در پژوهشی با عنوان «بررسی رفتارهای خودتخریبی بین دانشجویان علوم تربیتی و الهیات دانشگاه فردوسی » نتیجه گرفتند که بین فراوانی رفتارهای خودتخریبی در دو گروه زن و مرد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی تفاوت معنی داری دیده می شود ولی در دانشکده الهیات از نظر جنسیت در فراوانی و شدت رفتارهای خودتخریبی تفاوتی ملاحظه نمی شود و مردان و زنان به یک میزان این رفتارها را مرتکب می شوند.
Lindzy & Hompson عالی و عالیجناب رودی در پژوهش خود با هدف بررسی رفتارهای خودتخریبی بین دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در ١٣٨٥ بیان داشتند بین فراوانی رفتارهای خودتخریبی در دو گروه زن و مرد تفاوت معنی داری وجود داشته است و بیشترین رفتارهای خودتخریبی ورزش ناکافی و کمترین رفتارها نیز مصرف تزریقی مواد و ایدز می باشد.
در پرسشنامه دوم نیز دلایل احتمالی بروز رفتارهای خودتخریبی در قالب ١٠ پرسش که مربوط به حیطه های خانوادگی ، اقتصادی، اجتماعی ، دوستان، شغلی ، تحصیلی ، روانی عاطفی ، فرهنگی ، جسمانی و سیاسی می باشد و در ٥ سطح میزان شدت این موارد را نشان می دهد، مورد بررسی قرار گرفته است .