چکیده:
قراردادهای نفتی با داشتن ویژگی طولانی مدت بودن صحنه برخورد منافع شرکت های نفتی خارجی با منافع دولت میزبان می باشند، از این رو این ویژگی سبب می شود که این نوع قراردادها در مقابل تغییرات سیاسی و اقتصادی غیرقابل پیش بینی در زمان انعقاد، آسیب پذیر شوند، لذا طرفین قرارداد تمایل دارند با استفاده از مکانیزم هایی، تعادلی را که در هنگام انعقاد قرارداد با مذاکره فراوان به دست آورده اند تا پایان قرارداد و انجام پروژه حفظ کنند. یکی از راهکارهایی که در این راستا مطرح شده است استفاده از مذاکره مجدد است. این مقاله تلاش می کند که ضمن بیان مفهوم و علل مذاکره مجدد، به بررسی ثبات و انعطاف پذیری همزمان در قراردادهای سرمایه گذاری نفتی بپردازد.
The long-term nature of petroleum contracts creates scope for conflict of interest between foreign oil companies and host states. This long-term nature of contracts means that unforeseeable political and economic changes can necessitate renegotiation. The parties to the contract try to use various mechanisms to maintain the equilibrium of interests that the parties have managed to reach at the end of usually protracted negotiation processes. One such mechanism is allowing for renegotiation of contracts. This article aims to examine the concept and practice of renegotiation and addressing how oil investment contracts can have the required stability while allowing a reasonable level of flexibility.
خلاصه ماشینی:
"liamg@inabahshediraf چکیده قراردادهای نفتی با داشتن ویژگی طولانی مدت بودن صحنهی برخورد منافع شرکتهای نفتی خارجی با منافع دولت میزبان میباشند،از اینرو این ویژگی سبب میشود که این نوع قراردادها در مقابل تغییرات سیاسی و اقتصادی غیر قابل پیشبینی در زمان انعقاد،آسیبپذیر شوند،لذا طرفین قرارداد تمایل دارند با استفاده از مکانیزمهایی،تعادلی را که در هنگام انعقاد قرارداد با مذاکرهی فراوان بهدست آوردهاند تا پایان قرارداد و انجام پروژه حفظ کنند.
dibi مذاکرهی مجدد ممکن است برای تطبیق قرارداد با شرایط جدید و تغییرات اوضاع و احوال انجام شود و یا این فرآیند به تقاضای یکی از طرفین انجام گیرد.
طبیعی است زمانی که سرمایهگذاری در حوزههای نفت و گاز انجام میگیرد و به تولید میرسد،دولت میزبان وسوسه میشود میزان مالیاتها و حق امتیازها را بالا ببرد و تقاضای مذاکرهی مجدد کند و از این طریق سهم خود از پروژه را افزایش دهد.
4-اصل وفاداری به قراردادها و تغییر شرایط و اوضاع و احوال تمایلات گوناگون طرفین-دولت میزبان و سرمایهگذار-میتواند بر ثبات و انعطافپذیری قراردادهای سرمایهگذاری بلند مدت تأثیر گذاشته و تعارض ایجاد کند.
در بند اول مادهی 2 منشور حقوق و وظایف اقتصادی دولتها آمده است،اصل حاکمیت دائمی بر منابع طبیعی به دولتهای میزبان امکان میدهد که بتوانند در خصوص قراردادهای سرمایهگذاری نفتی تقاضای مذاکرهی مجدد کنند:«حاکمیت دائمی بر همهی ثروتها،منابع طبیعی و فعالیتهای اقتصادی از جمله مالکیت،استفاده و عرضهی آنها حق همهی کشورها میباشد.
شروط مذاکرهی مجدد برای پیشگیری از خاتمهی قرارداد در پی بروز حوادث پیشبینی نشده و نیز ایجاد توازن اقتصادی میان طرفین،به آنها فرصت میدهد قراردادهای سرمایهگذاری را تعدیل کنند."