چکیده:
بالا بودن میزان تنبلی اجتماعی، از جمله ویژگی های منفی است که به جامعه ایران اسلامی نسبت داده می شود. در این راستا، گاهی با بهره برداری از سفرنامه ها، تنبلی اجتماعی نهادینه را به ملت و جامعه ایرانی نسبت داده اند و گاهی نیز متکی بر گزارش های به ظاهر تحقیقی جهانی، ایران اسلامی را دارای رکورد تنبلی اجتماعی بسیار بالا و در مقام سوم جهان معرفی نموده اند. منابع جهانی به ثبت این رکورد پرداخته اند و تحقیقات اندک داخل کشور نیز آن را تایید کرده و یا از کنار آن گذشته اند. این مقاله در صدد است تا با تجزیه و تحلیل موشکافانه محتوای این گزارش ها، ضعف علمی این برداشت از سفرنامه ها و اشکالات موجود در تحقیقات جهانی و نیز عدم کفایت تحقیقات داخلی در این مورد را در منظر اندیشمندان قرار دهد. نتیجه اینکه، با توجه به نقش تعیین کننده موضوع تنبلی اجتماعی در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی های خرد و کلان مملکتی، تبیین عالمانه آن نیازمند انجام تحقیقات موثق و قابل اعتماد، مبتنی بر یک مدل بومی و متناسب است که جای آن در حال حاضر خالی است و بدون آن، نفی و اثبات تنبلی اجتماعی برای ملت ایران از وجاهت علمی برخوردار نخواهد بود.
High level of social laziness is among negative characteristics attributed to the Islamic Iran society. Hence، on the basis of some travelogues، institutionalized social laziness has been attributed to the Iranian nation and society and at times by relying on apparently scholarly international reports، it is said that Iran ranks third in social laziness in the world. International sources have recorded this rank and domestic research centers without sufficient studies have acknowledged them or just ignored them. The present research is an attempt to precisely analyze the contents of these reports and also explain the scientific weaknesses of understandings of the travelogues and problems inherent in international researches and also to find out the inefficiency of domestic researches. In fact، given the decisive role of social laziness in decision-making and macro- and micro- planning، a scholarly explanation of the issue requires reliable research based on an indigenous model that we lack today and without which the rejection or acknowledgement of social laziness of Iranian nation is not scientifically justifiable
خلاصه ماشینی:
"با کی احتساب،جمعا 67 کشور بهعنوان دو رده اول و دوم از نظر تنبلی در جهان،معرفی شدهاند و سپس در رده سوم فقط یک کشور،بهنام ایران قرار میگیرد!پر واضح است که چنین محاسبهای به جز برای استفادههای سیاسی منفی و سیاهنمایی نسبت به ایران،از هیچ منطقی برخوردار نیست و برای هر متفکری معیوب و مغرضانه بودن این رکوردسازی و اینگونه مقایسه و نمایش دادن آماری جایگاه سوم،واضح و آشکار است.
4. تحقیقی با عنوان:«تنبلی اجتماعی،علل،پیامدها و راهکارها» تحقیق معتبری که(باتوجه به تعاریف و مؤلفههایی که در زیر میآید)اکنون بیشترین مرجع استدلال برای توصیف میزان تنبلی اجتماعی ست و مورد استناد قرار میگیرد تحت عنوان«تنبلی اجتماعی،علل،پیامدها و راهکارها»توسط جوادی یگانه و برای شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1388 تدوین شده است.
البته این تحقیق در حد نتایج خودش با عنایت به نقطهضعفهایی که دارد،به صورت خالص براساس نمونه تحقیق میتواند برای شهر تهران در مسائلی که محقق آنها را مصادیق تنبلی ارائه داده است مورد استناد و استفاده قرار گیرد.
در جهان واقع،به دلایل فراوان،به نظر میرسد،آنچه که توسط غربیها در مورد تنبلی اجتماعی ایرانیان تهیه شده و ما نیز به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه از آن استفاده و پیروی نمودهایم،یک موضوع غلط تحمیلی به فرهنگ عمومی ماست که عوارض ناشی از آن در حوزههای مختلف از جمله کاهش اعتمادبهنفس ملی،خودکفایی،ریسکپذیری،ارائه تصویری زشت از ایران اسلامی برای سایر ملل و امثالهم خودنمایی دارد."