چکیده:
هدف از زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه انجام مجموعهای از کارهایPM به منظور کاهش توقفات و حداکثر کردن قابلیت اطمینان تجهیزات است. در مقاله گوپالاک و همکاران(1997) یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح و چهار روش ابتکاری برای حل مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه توسعه داده شده است. در مدل ریاضی و روشهای ابتکاری ارائه شده، فرض بر این است که ترکیب کارگران و حالات ممکن انجام کارها، مشخص است. تعیین ترکیب کارگران مشکل و زمانبر بوده و حالات ممکن به شکل نمایی افزایش مییابد. در این پژوهش، یک روش ابتکاری برای تعیین تمامی ترکیبات ممکن انجام هر کار توسط کارگران ارائه شده است. علاوه بر این، چهار روش ابتکاری برای زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه در حالت وجود نیروی کار چند مهارته بررسی شده که بدون نیاز به تعیین ترکیب کارگران یک جواب موجه نزدیک به بهینه برای مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه ارائه مینمایند. با طراحی مسائل مختلف (81 مساله) و ارائه یک مدل شبیه سازی، کیفیت جوابهای به دست آمده از روشهای ابتکاری جدید با روشهای ابتکاری ارائه شده توسط گوپالاک و همکاران(1997) مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد روشهای ابتکاری پیشنهادی کاراتر بوده و جوابهای نزدیکتری به جواب بهینه ارائه نمودهاند. میانگین کیفیت جواب(SQ) در الگوریتمهای پیشنهادی 1.86% و در الگوریتمهای گوپالاک و همکاران 8.32% است. الگوریتمهای جدید در مدت زمان حل نیز برتری خوبی به الگوریتمهای قدیمی دارند. میانگین زمان حل مسائل توسط الگوریتمهای پیشنهادی 0.78 ثانیه و توسط الگوریتمهای گوپالاک و همکاران 6.43 ثانیه است.
خلاصه ماشینی:
"یک نمونه از مسائل زمانبندی PM در مقاله گوپالاک و همکاران (1997) ارائه شده است، در این مساله، شش کار تعمیرات پیشگیرانه با درجه اهمیت و اولویت متفاوت وجود داشته؛ به طوری که هر کار برای انجام به سه مهارت مختلف (مکانیکی، هیدرولیکی و الکتریکی ) نیاز دارد.
با توجه به اینکه هر چهار الگوریتم ابتکاری گوپالاک و همکاران، مستلزم بررسی ترکیبات ممکن هر فعالیت هستند، بنابراین، در زمان حل الگوریتم ها با هم اختلاف زیادی وجود ندارد، ولی با توجه به اینکه الگوریتم های سوم و چهارم از شاخص باقی مانده منابع (RRI) و شاخص مصرف (CI) برای انتخاب ترکیب مناسب استفاده میکنند، جوابهای به دست آمده از این دو روش نسبت به الگوریتم های اول و دوم که هر فعالیت را به نخستین ترکیب موجه بدون هیچ معیاری تخصیص میدهند، بسیار بهتر است.
براساس اطلاعات جدول 7-1 میتوان گفت، تعداد جوابهای بهینه به دست آمده توسط روشهای ابتکاری جدید و قدیم تفاوت معناداری نسبت به یکدیگر نداشته و یکی از علل آن، این است که الگوریتم ابتکاری ارائه شده برای محاسبه ترکیب کارگران، توانسته است تمامی ترکیبات ممکن را مشخص کند.
با توجه به اینکه مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه جزو مسائل Np-hard بوده، با افزایش اندازه مساله، تعداد متغیرهای آن به شدت افزایش مییابد وحل آن با استفاده از مدلهای ریاضی به زمان بالا نیاز خواهد داشت، بنابراین، استفاده از الگوریتمهای ابتکاری برای محاسبه جواب نزدیک به بهینه، کمک زیادی به استفاده از این مدلها در مسائل واقعی مینماید."