چکیده:
نقش و تاثیر عوامل و مولفههای فرهنگی در سیاست خارجی امروزه بیش از هر زمان دیگری مورد توجه پژوهشگران حوزه روابط بینالملل است. دراین چارچوب پررنگ شدن نقش دیپلماسی عمومی و نیز مباحثی که با عنوان قدرت نرم و جنگ نرم مطرح میشود، دیپلماسی عمومی را بهمنزله زمینهساز و تکمیلکننده دیپلماسی رسمی اهمیتی فزاینده میبخشد. تاکنون در باره مباحث نظری و نیز ظرفیتسنجی دیپلماسی عمومی ایران در مناطق مختلف جهان پژوهشهایی صورت گرفته است. حوزه آمریکای لاتین باتوجه به ظرفیتها و همانندیهای سیاسی، همسویی فرهنگی، عدالت محوری بهمثابه گفتمان مشترک، رویارویی با سیاستهای مداخلهجویانه آمریکا، سابقه انقلابی و نیز ظرفیتهای همافزایی اقتصادی میتواند بهمثابه برخی از ظرفیتهای تقویت دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قبال این کشورها مورد توجه قرار گیرد. در مقابل تصویرسازی منفی از جمهوری اسلامی ایران، منحصر شدن مناسبات به مبادلات تجاری و شناخت اندک مردمان دو منطقه از یکدیگر و نیز نفوذ محدود دیپلماسی رسمی، ضرورت و اهمیت تقویت دیپلماسی عمومی ایران در آمریکای لاتین را نشان میدهد. این مقاله کوشیده است با بحث نظری درباره دیپلماسی عمومی به وضعیت دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در آمریکای لاتین و موانع و فرصتهای فراروی آن بپردازد و راهکارهایی برای تقویت سطوح مختلف دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در آمریکای لاتین ارائه کند.
Today the role of cultural factors in foreign policy is under the scrutiny by the researchers and scholars of international relations. In this framework, the promotion of the role of public diplomacy and new debates on soft war and soft power has made this area as the prerequisite and complementary to the formal diplomacy. The Latin America, due to political commonalities and cultural cohesiveness with Iran, justice-seeking as a common discourse, resistance against the US interference and hegemony, revolutionary experience and economic potentials could have good grounds for promotion of the Islamic Republic of Iran cultural diplomacy. The present article aims to give an assessment of Iran’s public diplomacy in Latin America and its opportunities and challenges and to offer some suggestions to strengthen Iran’s multi-faceted diplomacy in Latin America.
خلاصه ماشینی:
"دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در آمریکای لاتین حسن مجیدی1 امیر میرابزاده2 چکیده: نقش و تأثیر عوامل و مؤلفههای فرهنگی در سیاست خارجی امروزه پیش از هر زمان دیگری مورد توجه پژوهشگران حوزه روابط بینالملل است.
هرچند تاکنون در زمینه مبادلات و روابط فرهنگی بین ایران و کشورهای آمریکای لاتین به دلیل عدم تجانس فرهنگی و مذهبی،همکاریهای کمتری در مقایسه با روابط سیاسی و اقتصادی شکل گرفته است،جمهوری اسلامی ایران میتواند با استفاده از فضای سیاسی جدید در منطقه،با معرفی ایران و فرهنگ و تمدن آن برای این دسته از کشورها،ذهنیت مردم آنها را درباره ایران و ملت آن که در سالتهای گذشته در نتیجه تبلیغات منفی ایالات متحده و رژیم صهیونیستی به شدت مسموم شده است و در نتیجه افکار عمومی کشورهای آمریکای لاتین درک و برداشت درستی از ایران و ایرانی ندارند،بهبود دهد و بدین وسیله با بهبود چهره جمهوری اسلامی ایران در منطقه،از مخالفتهایی که ممکن است با توسعه این روابط شود،جلوگیری نماید.
در عرصه علمی،ایران در میان کشورهای اسلامی رتبه اول عرضه مقالات علمی را داراست (Nature,2012) چنین ظرفیتهایی که در مواردی موجب انعقاد معاهدات چندبعدی هم با کشورهای آمریکای لاتین شده زمینه بسط مناسبات اقتصادی و سیاسی که میتواند پایه مناسبی برای تقویت دیپلماسی عمومی باشد را فراهم آورده است.
شاید به دلیل همسویی سرمان کشورهای آمریکای لاتین در سالیان اخیر با جمهوری اسلامی ایران چندان احساس نیازی به تأثیرگذاری بر افکار عمومی این کشورها پدیدار نشده است،اما واقعیت آن است که مناسبات پایدار و نهادینه شده آنگاه برقرار میشود که برپایه مناسبات و علایق فرهنگی نیز استوار باشد."