چکیده:
دراین تحقیق، بعد از بیان مقدمه در ضرورت شناخت خاورشناسان و معرفی برخی منابعی که آنان را شناسانده، به معرفی اجمالی شانزده خاورشناس و آثار قرآنی آنان به ترتیب حروف الفبای فارسی (ب و پ) پرداخته شده است. در این مجموعه نام های قرآن پژوهان برجسته ای چون: پارت، پرتسل، پیکتال، و تسدال به چشم می خورد.
خلاصه ماشینی:
"«تفسیر قرآن» (نقد) -Mohammed und der Koran.
«قرآن و مکاشفه یهودی ـ مسیحی» (نقد) -«Der Koran als Geschichtsquelle», Der Islam37, 1961, 24-42.
«ساختار اصطلاحات اخلاقی در قرآن» (نقد) -«Der Koran und die prädestination», OLZ58, 1963, 117-121.
Studien zum Entstehen prädestinatianischer überlieferung», Berlin, NewYork: 1975, Der Islam52, 1975, 332-333 «میان حدیث و الهیات؛ پژوهشهایی دربارۀ پیدایش وحی الهی» (نقد) -Jansen, J.
«مطالعات قرآنی، منابع و روش های تفسیر کتاب مقدس» (نقد) -«Der Ausdruck samad in sure 112, 2», Der Islam56, 1979, 294-295.
او از سال 1946 در دانشگاه شارل پراگ زیر نظر فلیکس تاوئر استاد دستور زبان عربی و فارسی، رودلف روژیشکا استاد زبان عربی و زبانهای سامی، یان ریپکا استاد ادبیات فارسی و ترکی، فرانتیشک لشکا استاد باستانشناسی مصر و زبینیک ژبا، استاد مطالعات مصری و قبطی، به تحصیل پرداخت.
وی در سال 1928 به استانبول سفر کرد و درآن جا، دو کتاب از تألیفات ابوعمروعثمان بن سعید الدانی دربارۀ شیوۀ قرائت و رسمالخط قرآن را منتشر ساخت.
وی در سال 1919 در دفتر تبلیغات اسلامی جمعیت مسلمانان بریتانیا در لندن به کار اشتغال داشت؛ در سال 1920 برای انتشار وقایع نامۀ بمبئی به هندوستان رفت؛ در سال 1927 سردبیر نشریۀ فرهنگ اسلامی شد و هشت سخنرانی با عنوان «مجموعۀ سخنرانی های مدرس دربارۀ اسلام» در شهر مدرس (هند) ایراد کرد که بعدها با عنوان جنبۀ فرهنگی اسلام چاپ و منتشر گردید.
او در سال 1929 به مصر رفت و ماه ها در قاهره، با علمای الازهر دربارۀ ترجمۀ قرآن به مشورت پرداخت و سرانجام توانست نظر رشید رضا را به این کار جلب کند."