چکیده:
پژوهش حاضر با هدف پیشبینی تابآوری روانشناختی بر اساس انگیزش درونی- بیرونی و نقش واسطهای خودکارآمدی در دانشآموزان دبیرستانی انجام شد. نمونهای مشتمل بر 402 دانشآموز (212 دختر و 158 پسر) رشتههای مختلف از شش دبیرستان مناطق چهارگانه آموزشی شهرستان کرج به شیوه نمونهبرداری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و به مقیاس تابآوری (کانر و دیویدسون ، 2003)، سیاهه انگیزشی ترجیح کاری (آمابلی، هیل، هنسی و تای، 1994) و زیرمقیاس خودکارآمدی راهبردهای انگیزشی یادگیری (پنتریچ و دیگروت، 1990) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان دادند که بر اساس انگیزش درونی و بیرونی، تابآوری روانشناختی دانشآموزان قابل پیشبینی است و انگیزش درونی نسبت به انگیزش بیرونی توان پیشبینی معنادارتری دارد. افزون بر آن، در رابطه بین انگیزش و تابآوری، خودکارآمدی نقش متغیر واسطهای را ایفا میکند. نتایج پژوهش بر اساس ادبیات پژوهشی مورد بحث قرار گرفت و بر استلزام انجام پژوهشهای بیشتر تأکید شد.
خلاصه ماشینی:
"تابآوری روانشناختی و انگیزش درونی- بیرونی: نقش واسطهای خودکارآمدی Psychological Resilience and Intrinsic – Extrinsic Motivation: The Mediating Role of Self-Efficacy مرضیه قاسم کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی دکتر مسعود حسینچاری استادیار دانشگاه شیراز M.
Hosseinchari, PhD Shiraz University Marzieh Ghasem M A in Educational Psychology چکیده واژههای کلیدی: Abstract The present study aimed at predicting psychological resilience based on intrinsic-extrinsic motivation and the mediating role of self-efficacy in high school students.
402 students (212 girls and 158 boys) were selected by cluster sampling method from 6 high schools of four educational districts of Karaj city and answered the Resilience Scale (Conner, Davidson, 2003), Work Preference Inventory (Amabile, Hill, Hennessey & Tighe, 1994) and Self-Efficacy Subscale of Motivated Strategies for Learning Questionnaire (Pintrich & DeGroot, 1990).
Keywords: resilience, self-efficacy, intrinsic-extrinsic motivation, high school students مقدمه در دو دهه اخیر مفهوم تابآوری1 از اهمیت روزافزونی در روانشناسی تحولی برخوردار شده است (سیچتی و گارمزی، 1993).
اگر انگیزش به عنوان یکی از پیشایندهای مهم در بسیاری از حوزههای عملکردی انسان قابل طرح است، آیا دربارة رفتار تابآورانه نیز وضع به همین منوال است؟ به بیان دیگر، آیا بر اساس فرایندهای انگیزشی میتوان تابآوری روانشناختی را تبیین کرد؟ مفهوم دیگری که در سالهای اخیر در حوزه تبیین رفتار انسان، پژوهشهای فراوانی را دامن زده است و میتواند با بسیاری از جنبههای عملکردی رابطه دوسویه داشته باشد، اعتقاد شخص به قابلیتهای خود در سازماندهی و انجام فعالیتهای مورد نیاز برای مدیریت شرایط و وضعیتهای مختلف است (بندورا، 1997)."