خلاصة:
پژوهش حاضر به دنبال بررسی آیه 18 سوره زخرف است که دریابد آیا این آیه بر عدم شایستگی زنان برای تصدی مناصب عمومی دلالت می کند یا خیر. ازاین رو به این موضوع پرداخته می شود که اندیشمندان مسلمان از این آیه چه تفسیرهایی را ارائه نموده اند. یکی از موارد مشترک اکثر تفاسیر این است که نقصان عقلی زنان را به عنوان امری ذاتی نتیجه گرفته اند؛ چرا که «علاقه به زینت و زیور» و «عدم توانایی استدلال» را دو صفت ذاتی زنان دانسته اند، بنابراین حکم به عدم شایستگی زنان برای تصدی مناصب عمومی داده اند. در ادامه با بررسی نظرات گوناگون مفسران مشخص می گردد که تنها علامه فضل الله با ارائه بحث مفصلی نقصان عقلی را از ویژگی های زنان ندانسته اند. در آخر با ارائه مستندات قرآنی مشخص می گردد که این آیه در بر گیرنده سه نکته مهم است که دلالتی بر عدم شایستگی عموم زنان برای تصدی امور حکومت و قضاوت ندارد.
ملخص الجهاز:
یکی ازآیات مورد بحث، آیه هجده سوره مبارکه زخرف است که میفرماید: (أ و من ینشؤا فی الحلیة و هو فی الخصام غیر مبین) و از این آیه نتیجه گرفتهاند که علاقه زنان به زینت و زیور و عدم توانایی در بیان استدلال، دو صفت ذاتی زنان است و این نشان دهنده نقصان عقلی و جواز برعدم شایستگی آنان برای تصدی امور حکومت و قضاوت است.
"/> موافقان و مخالفان حضور زنان در مناصب مدیریتی برای دیدگاههای خود به آیات مختلفی از قرآن کریم استناد کردهاند، اما آن چه که در این نوشتار مورد بحث قرار خواهد گرفت، بررسی نظرات و اقوال گوناگون پیرامون آیه 18 سوره زخرف میباشد که مورد استشهاد اندیشمندان مسلمان، قرار گرفته است.
» (طباطبایی، 1374: 18/134) صاحب تفسیر نمونه حالت اول را انتخاب کرده و مینویسد: «آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش مییابد و به هنگام گفت وگو و کشمکش در بحث و مجادله نمیتواند مقصود خود را به خوبی اثبات کند فرزند خدا میدانید و پسران را فرزند خود؟» (مکارم شیرازی، 1374: 21/29) سید عبد الحسین طیب برای این آیه سه تفسیر را بیان نموده است: «یک: مراد از أ و من ینشؤا فی الحلیة نساء باشند که همان بنات هستند و مراد از حلیه زیور به طلا و حریر که بر زنها جایز است...