خلاصة:
بازنگری در برنامه درسی دانشگاهها پدیدهای مستمر،ضروری و غیرقابل اجتناب است.دانشگاههایی که متولی آموزش افراد مسئول مراقبتهای بهداشتی درمانی به ویژه پزشکان هستند،به منظور این که کیفیت خود را در سطح بالایی حفظ کنند یا آن را ارتقاء بخشند چارهای جز تغییر ندارند.از سوی دیگر،بازنگری در آموزش پزشکی به دلیل پاسخگو بودن به روند جهانی در مراقبتهای بهداشتی درمانی،فنآوریهای جدید،بروز بیماریهای نوپدید،انتظارات جدید بیماران،انفجار دانش و افزایش میزان اطلاعات راجع به بدن انسان،امری است از اجتنابناپذیر.تا سال 1350 منبع اصلی برنامههای آموزشی دانشکدههای پزشکی کشور،برنامه دانشکده پزشکی دانشگاه تهران بود.با این وجود،در برنامههای آموزشی دانشکدههای مختلف ناهمگونیهایی مشاهده میگردید که سبب شد در سال 1354 برای هر یک از دروس دوره پزشکی میزان حداقل، حداکثر و مناسب تعیین شود.در دهه 60 شورای عالی انقلاب فرهنگی برای رشتهها و مقاطع مختلف رشتههای پزشکی، برنامههای یکسانی طراحی نمود.از سال 1363 بازنگری برنامههای گروه پزشکی توسط شورای عالی برنامهریزی آغاز شد. در سال 1364 با ادغام آموزش پزشکی و وزارت بهداری،وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی تشکیل شد و در سال 1377 شورای عالی برنامهریزی علوم پزشکی به منظور فعالیت در امر برنامهریزی و تدوین و تصویب آییننامهها و مقررات آموزشی تشکیل گردید.در سال 80-79 وظیفه بازنگری رشتهها به دانشگاهها واگذار گردید اما هر گروه آموزشی تنها در مورد ده درصد از دروس رشته،مجاز به تغییر وب ازنگری میباشد.در این مقاله به تاریخچه آموزش پزشکی و روند برنامه درسی رشتههای پزشکی در ایران پرداخته خواهد شد و ضمن اشاره به تجربیات برخی از دانشگاهها در مورد بازنگری رشته پزشکی یا سایر رشتههای مرتبط با پزشکی،پیشنهادات و راهکارهایی در این جهت ارائه خواهد شد.
Revision of curriculum in higher education is a continuous, necessary and inevitable endeavor. In particular, universities involved in medical education are required to keep abreast of the latest developments. Indeed, review of medical education courses is vital in order to be congruent with global trend in health care and treatment, new technologies, emerging diseases, new expectations of patients, knowledge explosion, and growing information on human body. By
1972, the medical education program offered at the Faculty of Medicine, the University of Tehran was a model for other universities nationwide. However, some discrepancies among various universities resulted in setting up minimum, maximum, and proper levels of each subject of the course. In 1980s, the Supreme Council for Cultural Revolution approved an identical program for medical education at all universities. The Supreme Council for Planning embarked upon a major curriculum renewal effort in medical education in 1984. In 1985, the newly established Ministry of Health, Treatment, and Medical Education was entrusted with organizing the medical education. As a result, the Supreme Council for Planning Medical Education was formed to set up relevant courses, rules and regulations. In 2001, curriculum revision, to some extent, was delegated to universities. This paper reviewed the history of medical education in Iran. Discussing experiences of universities involved in medical education, some suggestions were made to
.improve the program
ملخص الجهاز:
به عنوان مثال،اقدامات انجام شده توسط برخی دانشگاههای علوم پزشکی کشور در راستای اصلاح برنامههای درسی در سایت دبیرخانه شورای آموزش پزشکی عمومی که بخشی از سایت معاونت آموزشی وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی است،در دسترس میباشد که مورد استفاده مطالعه حاضر بوده است.
برخی از وظایف شورای عالی برنامهریزی علوم پزشکی به شرح زیر میباشد(مقاونت آموزشی و امور دانشجویی،8831): -برنامهریزی آموزشی و پژوهشی در سطح آموزش عالی گروه پزشکی در مورد خطمشی کلی و سیاستهای آموزشی و پژوهشی و برنامهریزی درسی تمام مقاطع تحصیلی و رشتههای مختلف دانشگاهی و اصلاح،تغییر بازنگری برنامههای مصوب و تصویب نهایی برنامهریزی اموزشی،پژوهشی و درسی دورههای تخصصی علوم پزشکی.
تمامی موارد فوق نشان دهنده احساس نیاز دانشگاهها به بازنگری برنامه درسی پزشکی است و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تلاش دارد که با در اختیار گذاشتن تجارب دانشگاههای مختلف،دانشگاهها را در انجام بهینه اصلاحات یاری نماید.
با عمل کردن به این پیشنهادها و توجه به بازنگری برنامه درسی به عنوان یک عنصر ضروری در جریان برنامهریزی درسی دانشگاهها امید است که هرچه بیشتر به غنای برنامههای آموزشی افزوده شده و بتوان فارغ التحصیلانی توانمند و متعهد در رشته خود و متناسب با نیازهای جامعه تربیت نمود.