چکیده:
«پایان گرایی» یا «پایان باوری»، و تقریر از بحران و نافرجامیهای دوره مدرن، بدنه اصلی عوامل معرفتی و غیر معرفتی اندیشههای پست مدرن بوده است (خصوصا اندیشههای نیچه و لیوتار). ظهورجهانی سازی، همزمان با این دوره و این تقاریر رخ داد و خود را به عنوان طرحی دیگر چنان عرضه کرد که تا امروز پیامدهای عینی این نافرجامیها در زندگی روزمره تودههای مردم پنهان است؛ ولی تعارضهای عمیقی را در ساحت اندیشه باقی گذارد. مقاله حاضر میکوشد با تبیین و شرحی متفاوت از جهانی شدن درپرتو ایدههای پست مدرنیسم و نحلههای پایان باور، آن را به مصاف مقایسه و مواجهه با اندیشههای آخرالزمانی شیعه وارد سازد تا اساسا تغایر ماهوی این دو مشخص گردد. پایان گرایی و ادبیات آخرالزمانی شیعه در واقع آغاز باوری و ترسیم رهاشدن حقیقی و عینی ظرفیتهای عالم برای انسان کامل جهت تحقق سعادت است که البته در کشاکش ظهور و اظهار فساد فی الارض و اضطراب و اضطرار انسان رخ میدهد؛ امّا پایان باوری به افق پسامدرنیته نیست و فرجام عالم و انسان را نیکو و سعید میداند. پایان عالم در تشیع، بهار روزگاران است، نه خزان یاس و سقوط و این همه محقق نمیگردد، مگر به اقامه عدالت و ظهور عصاره امامت؛ یعنی حضرت حجت. مقاله ذیل، به روشهای غیر تجربی و با ابزارهای کتابخانه ای و تحلیلهای مفهومی نگاشته شده و رویکردی مقایسه ای دارد.
Endism or to believe in the end and to explain the crisis and failures took place during the modern age are those things that construct the major body parts of cognitive and non-cognitive notions of postmodern era. (Especially in Nietzsche and Lyotard school of thought.) The idea of globalization، emerged during this period of time and showed itself in a way that made the result of these failures to remain concealed within the everyday life of people. Nonetheless، it led to a profound crisis to exist within the realm of thought. This paper، using the postmodern ideas and the beliefs pertaining to endism، attempts to clarify the issue of globalization and to offer a deferent explanation therein to compare it with the Shia belief pertaining to the Apocalypse and to specify the basic contradiction existed between them.Endism and the Shia belief in the Apocalypse is in fact an starting point for having access to the capacities of the universe to lead mankind reach salvation. It just can be gained when there is a corruption on the earth and mankind are confronted with anxiety and tensions. Endism، however، considers the end of the world to be blissful and auspicious. The Shia believes it to be the spring time of the world not the time of decline and fall. Nonetheless، it wont be achieved but through the emergence of one who would implement justice in the world and he is no one but the last Imam. This assay is written with the help of available library tools، is based on a non-experimental and cognitive analysis methodsand has a comparative approach.
خلاصه ماشینی:
"تقلیل گرایی و تحویل گرایی مندرج سناریوهای ساده جهانی شدن، تفوق رویکردهای اقتصادی، بیتوجهی به نقش دین و فرهنگ و حداکثر، مطالعه آن به مثابه معلول و نه علت (بکفورد، 1389: ص188)؛ ترتب معنا دار و مسبوقیت ادبیات جهانی شدن، بر ضدیوتوپیاهای منتشر شده تا دهه هفتاد، وجه ابزارین این ادبیات و دهها دلیل دیگر نشان میدهد با این بحث، نه تنها مدیریت بحران صورت گرفته است، بلکه وجه منفی پایان گراییها، در قالب ترسیم دوره ای جدید (جهان اطلاعات، عصر شبکه ای و…) کنار نهاده شده است.
کسانی که جهانی شدن را صرفا از بعد اقتصادی مینگرند، معتقدند این پدیده در طول تاریخ از طریق توسعه امپراتوریهای مختلف، با غارت و تاراج، تجارت دریایی و نیز گسترش آرمانهای مذهبی تحول یافته و آنچه امروز به عنوان جهانی شدن شاهد آن هستیم، عبارت است از: درهم ادغام شدن بازارهای جهان در زمینههای تجارت و سرمایهگذاری مستقیم و جابهجایی و انتقال سرمایه و نیروی کار در چارچوب سرمایهداری و بازار آزاد، و در نهایت، سرفرودآوردن جهان در برابر قدرتهای جهانی بازار، یعنی در برابر شرکتهای بزرگ فراملی و چندملیتی که این، به شکسته شدن مرزهای ملی و آسیب دیدن حاکمیت دولتها منجر خواهد شد.
کسانی که جهانی شدن را به طور کلی از بعد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی مینگرند، معتقدند جهانی شدن، عبارت است از: برقراری روابط متنوع و متقابل بین دولتها و جوامع که به ایجاد نظام جهانی کنونی انجامیده و نیز فرآیندی است که از طریق آن، حوادث، تصمیمات و فعالیتها در یک بخش از جهان، میتواند برای سایر افراد و جوامع در بخشهای دیگر کره زمین پیامدهای مهمی داشته باشد."