چکیده:
زمانی که نیاز بشر از حد دنیوی خارج می شود و هیچ گونه جنبه مادی ندارد و فقـط خواست عاطفی و معنوی در میان است ، نذر بهترین پناهگاه انـسان درمانـده محـسوب می شود و شخص با یک اعتقاد بنیادی و با یک خلوص نیت کامل نذر می کند تا پس از حل مشکل و دستیابی به نیاز خود بدان عمل کند و آنچه را که متعهـد شـده بـه انجـام رساند. بر این اساس در این مقاله سعی شده است چند سفره از جملـه سـفره حـضرت ابوالفضل (ع ) و نذرهای خاص خانم حـضرت فاطمـه (س ) از جملـه سـفره حـضرت فاطمه (س )، سـفره دیگچـه حـضرت فاطمـه (س )، سـمنوی حـضرت فاطمـه (س ) و حلوای حضرت فاطمه (س ) ارایه شود زیرا نذورات چندین برابر آنچه که در این مقالـه و سایر کتاب ها و مجله ها به انظار رسیده، در سینه مردم مسلمان جای دارد.
خلاصه ماشینی:
شرح اين روضه را «ابراهيم شکورزاده» در کتاب «عقايد و رسوم عامـه مـردم خراسان» چنين آورده است : «گفت عباس به شاه شهدا با ادب و صدق و صفا کاي شه دين بهر خدا حال بده رخصت ميدان که روم بهر يتيمان به بر فرقه دونان طلب آب کنم زان سپه و لشکر کفار جفاکار ستم کيش بدانديش که شايد به حرم جرعه آبي برسانيم ز دل آتش سوزان و کنم رفع همي شور و نوا را گفت آن دم شه خوبان، به دل زار پريشان چه روي جانب ميدان مکن آهنگ تو بر جنگ بر اين فرقه پر ننگ تو را مقصد دل آب بود بهر يتيمان من امروز که يک سر همه لب تشنه ودل خسته و پژمرده شده روح به تن هيچ ندارند همي از ستم و رنج و محن زود روان شو تو بياور ز براي جگر تشنه ما آب بقا را گشت عباس روان جانب ميدان چو يکي شير ژيان حمله برآورد بر آن قوم خان روي به سردار بدان کرد و بگفتا: اسدالله ١ نذاريم دگر زنده شما را روضه خوان بعد از بيان مقدمه مراسم را با روضه حضرت عباس (ع ) در کربلا ادامه مي دهد٢ و مي گويد: ١(رجوع شود به تصویر صفحه) عباس بن علي (ع ) سقاي صحراي کربلا، به خاطر دفاع از خـدا و قـرآن، بـه خـاطر اثبات عقيده و ايمانش و بـه خـاطر آب بـراي کودکـان تـشنه جـان در ره جانـان داد و رهسپار سراي باقي شد.
بعد روضه خوان با صدايي سوزناک اشعاري را مي خواند که دو بيت آن عبارتند از: عباس علي ســـــردار اي شاه علم بردار اين غم که به دل دارم از روي دلم بردار ضمن خواندن روضه حضرت ابوالفضل (ع)، صاحبان حاجت ، هر يک شمعي را بـه نيتي روشن و از درگاه آن حضرت مراد خويش را طلب مي کنند.