چکیده:
ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج )ﺳﻮر (و ﻣﺮاﺣﻞ آن در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻛﻮﻫﺪﺷﺖ، ﻣﺤﻮر اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﺳﺖ؛ ﺑﺮای ﻧﻴﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ از روش ﻫﺎی ﻣﻴﺪاﻧﻲ، ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای و اﺑﺰارﻫﺎی ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ و ﻣﺸﺎﻫﺪه در ﺟﻤﻊ آوری اّﻃﻼﻋﺎت اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺳﻮر ﻳﺎ ﻋﺮوﺳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﻛﻮﻫﺪﺷﺖ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای از ﺳﻨﻦ، ﻋﺮف و ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻛﻬﻦ اﻳﻠﻲ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺶ ﻫﺎی اﻋﺘﻘﺎدی و دﻳﻨﻲ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﺎﻧﺪه از روزﮔﺎر اﺳﺖ .آﻧﭽﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﻲ اﻳﻦ دﻳﺎر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ، ﺗﻌﺎون ﻣﺮدم ﻛﻮﻫﺪﺷﺖ و اﻫﺎﻟﻲ ﻣﺤﻞ و ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن در ﻫﻨﮕﺎم روح ﻫﻤﻜﺎری و اﺟﺮای آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺣﻔﻆ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻃﻲ اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ اﻓﺮاد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺣﺲ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻗﻮ ﻣﻲ و ﻗﺒﻴﻠﻪ ای آﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﻮد ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺣّﺘ ﻲ اﮔﺮ ﻛﻴﻨﻪ و ﻛﺪورﺗﻲ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، از ﻳﺎد ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ و دوﺳﺘﻲ و ﻳﻜﺪﻟﻲ را ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آن ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آداب و ﺳﻨﻦ ﻣﺤّﻠﻲ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ رﺳﺎﻧ ﺔ ﻣّﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺪف ﻫﺎی ﭼﻨﺪی را ﭘﻮﺷﺶ دﻫﺪ .ﻧﻤﺎﻳﺶ اﻳﻦ آداب و ﺳﻨﻦ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﺣﻴﺎی ﻫﻮﻳﺖ ﻣّﻠﻲ و ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ اﺷﺘﺮاﻛﺎت ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﺑﺮﺧﻲ ﺳّﻨ ﺖﻫﺎی رﻓﺘﺎری ﻧﻴﻜﻮ را ﻧﻴﺰ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺣﻴﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ و ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ داده ﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد
خلاصه ماشینی:
در اين منطقه ازدواج و آيين هاي آن مراحلي دارند که به ترتيب به آنها اشاره مي شود: ١) خواستگاري (کيخاي ikoixa) ٢) نامزدي (دسگيروني dasgiruni) ٣) دعوت کردن (زماچرون erunczoma ) ٤) عقد (نکاح کروني hkarunineka) ٥) بله برون (خرجا برون barunxarja) ٦) حنابندان (حناونونvanunhana) ٧) عروسي (سورsur) ٨) باون بوي (bâvanbovi) خواستگاري (کيخاي ikoixa) در کوهدشت ، شيوه خواستگاري تا تقريبا ٣٠ سال پيش ، صورتي کاملا متفاوت از امروز داشت .
اين مراسم را گاهي اوقات خانوادهها در همان روز خواستگاري برگزار مي کنند که البته بهتر است براي احترام بيشتر به خانواده عروس در همان روز خواستگاري انجام نگيرد.
در گذشته و قبل از تأسيس دفاتر رسمي ، مراسم عقد به دو صورت انجام مي گرفت يا در محل و با حضور پيش نماز مسجد و يا به اين ترتيب که دختر و پسر به دو نفر معتمد وکالت مي دادند و آنها را به شهرهاي کرمانشاه، بروجرد يا خرم آباد مي بردند تا عقد کنند و پس از آن، روز عروسي را تعيين مي کردند.
ابتدا خانواده داماد، برنج و روغن و ساير لوازم را به اندازه تعداد کساني که دعوت شدهاند، پيشاپيش به خانه عروس مي برند و سپس در هنگام غروب، چند نفر از زنان بزرگ فاميل (در اصطلاح محلي به اين زنان پابوي bovipa مي گويند) همراه با چمداني که حاوي مقداري حنا و رخت هاي عروسي است ، از خانه داماد به خانه عروس مي روند.
بعد از پايان اين مراسم ، اقوام و آشنايان، عروس و داماد را به خانه خود دعوت مي کنند و به اصطلاح آنها را پاگشا مي کنند و هديه اي نيز به آنها مي دهند.