چکیده:
هدف: در این مطالعه، اثر الگودهی ویدئویی فرد ماهر و خود الگودهی ویدئویی بر اکتساب یک مهارت ادراکی- حرکتی (پرتاب آزاد بسکتبال) در کودکان کم توان ذهنی با هم مقایسه شده است. روش: شرکت کنندگان، 16 نفر از کودکان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی بودند که پس از برگزاری پیش آزمون، در دو گروه الگودهی ویدئویی و خود الگودهی ویدئویی قرار گرفتند. گروه های آزمایشی در 10 جلسه مداخله شرکت کردند. در ابتدای تمام جلسات، گروه الگودهی ویدئویی، یک نوار ویدئویی از یک فرد ماهر و گروه خود الگودهی ویدئویی، نوار ویدئویی اجرای خود را تماشا کردند و سپس به تمرین فیزیکی مهارت می پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال 15 کوششی با روش امتیاز گذاری ایفرد (1966) برای ثبت عملکرد شرکت کنندگان استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری، نشان دهنده سودمندی دو روش الگودهی فرد ماهر و خود الگودهی ویدئویی است و بین عملکرد دو گروه در اکتساب مهارت پرتاب آزاد بسکتبال تفاوت معناداری وجود ندارد (0/050>p)؛ با این حال در تمام جلسات تمرینی، اجرای گروه خود الگودهی ویدئویی باثبات تر و بهتر بود. نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهد که الگودهی ویدئویی، یک مداخله سودمند برای آموزش مهارت ورزشی به کودکان کم توان ذهنی است.
Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of video modeling and video self–modeling (VSM) interventions on learning of basketball free throws in children with intellectual disabilities.
Method: Sixteen children were assigned into two training conditions including video modeling and video self-modeling. The experimental groups were given the same practice method but different types of modeling. Video modeling group observed a videotape of an expert model performing the skill، and the VSM group observed a videotaped reply of their own performance. Participants of the 2 groups took part in 10 acquisition sessions.
Results: Results showed that both video modeling and VSM are effective intervention strategies for addressing basketball free throws in children with intellectual disabilities.