چکیده:
سبک زندگی به مجموعهای از انتخابها گفته میشود که فرد آنها را بهکار میگیرد تا نیازهای جاری خود را برآورد و روایت خاصی را که وی برای هویت شخصی خود برگزیده است در برابر دیگران مجسم سازد. این مقاله میکوشد با گزینش برخی از مؤلفههای شکل دهنده سبک زندگی و واکاوی این مؤلفهها در آثار ایران گردان عصر صفوی، سبک زندگی بانوی ایرانی را از میان نوشتههای این سفرنامهنویسان شناسایی نماید. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که زنان ایرانی در آن دوران، ضمن حفظ حس زنانگی خود به ویژه در نوع پوشش و نیز حضور مؤثر در جامعه، حریم امن خویش را پاس میداشتند و مردان نیز مجبور به رعایت آن بودند.
خلاصه ماشینی:
"مؤلفه های اصلی در این مقاله با توجه به این که سبک زندگی میتواند شامل اموری کم اهمیت مانند شیوه آرایش مو و روش بستن دکمه در کنار امور پر ارزش باشد، در نگاه اول به نظـر مـیرسـد در سـبک زندگی و مؤلفه های مؤثر بر آن ، میتوان از هر چیزی سخن به میان آورد اما باید بـه ایـن نکته توجه کرد که مؤلفه های سبک زندگی که ما در این جا قصـد بررسـی آنهـا را داریـم برآمده از نوع نگرش مردمان آن روزگار جامعه ایران است .
توجه ما به این مؤلفه ها از آن رو است کـه از سـویی ایـن / موارد نمود بیشتر و پیوند مستحکمی با زن و هویت او دارنـد و از سـوی دیگـر سـفرنامه نویسان به دلیل مدت کوتاه اقامت خود در ایران و موانع شرعی و عرفـی در معاشـرت بـا بانوی ایرانی در عمل نمیتوانستند به گزارش نگرش ها و گرایش های درونی و ذهنـی زن ایرانی اقدام کنند و تنها به گزارش برخی رفتارهای آنان در جامعه که بیشـتر نمـود عینـی داشته است ، بسنده میکرده اند.
ایران گردانی که در روزگار صفویه از این سرزمین دیدن میکنند بر این نکته تأکید مینمایند که زنان در کنار مردان در مکان های تفریحـی عمـومی حضـور مییافتند و از امکانات آن استفاده میکردند٩٩ البته نکته ای که تعجب این سفرنامه نویسان را برمیانگیزد این است که «همه تاکستان ها و دیوار باغ ها و بام خانه هـا پـر از آدم و بـه 100 خصوص زنانی بود که خود را در چادر سپید پوشانیده بودند»."