چکیده:
پویایی نظام دانشــگاه بــه منظور تحقق اهداف آموزش عالی ، منــوط به پدید آوردن فضای ســازمانی مناسب و مطلوب ، ایجاد روحیه اعتماد، مسئولیت پذیری ، مشارکت همگانی مدیران در ادارة امور دانشــگاه و تقویت فرهنگ مدیریت مشــارکتی اســت تا در این راستا، استفادة بهینه از منابع انســانی ، مالــی ، تجهیزاتی و فضاهای کالبدی در جهــت کارایی و بهره وری بیشــتر سازمان فراهم شــود. مقاله توصیفی - تحلیلی حاضر، در راستای بررسی راهکارهای اجرایی سازی مدیریت مشــارکتی در دانشگاه ها با بهره گیری از مآخذ اسلامی می باشد. نتایج بررســی ها حاکی از آن اســت که : ١. بر اساس آیات و روایات ؛ تقســیم کار، تفویض اختیار، مدیریت گروهی و تمرکززدایی ، از مولفه های اساسی مدیریت مشارکتی می باشند. ٢. فرهنگ نامناسب سازمانی ، عدم تقسیم درست کار، عدم تمرکززدایی ، تفویض اختیار نادرست و استبداد مدیران عالی ، از موانع کاربســت مدیریت مشارکتی اند. ٣. راهکارهای عایلمتیسازی مدیریت مشارکتی در دانشگاه ها، شامل ساختار، جهت گیری ، فراگرد و بازخورد می باشند.
خلاصه ماشینی:
"مدیریت مشارکتی چنانچه مدیریت مشـ ارکئی را مانند رهپافئی جامع برای جلب مشـ ارکت فردی و گروهی کارکنان در جهت حل مسائل ساژمان و به وپد مس رمئ در تمام ابعاد تعریف کنپم و بر این باور باشــپم که مدیریت مشـ ارکئی ارتپاط دائم ، مئ افبل و نژدیک بپن مدیریت ارشـد و کارکنان است ، می توان گفت که مدیریت مشـ ارکئی به مع انی مشارکت افراد مناسـب ، در ژمان مناسب و برای انچام کار مناسـب است .
با توجه به گفه ئ حضرت علی (ع) یکی اژ معپارهای مدیریت مشـ ارکئی در دانشـگاه ها و مراکژ آموژشـی ، الفت و دوسئی بپن مدیران و کارکنان است و هر چه این دوسئی بپشئر باشد، نئایج ساژمانی دانشگاه بهئر خواهد بود.
در مآخذ اســلامی اژ تفسپم کار، تفویض اخئپار، تمرکژژدایی و مشارکت گروهی به عنوان مؤلفه های اساسی مدیریت مشارکئی یاد شده است که در ادامه به توضپح هر یک پرداخئه می شود.
آنها می توانند با فرهنگ ساژی مناسب و همچنپن پپش دسئی در امر مشـورت و مشارکت با سـایر مدیران و کارکنان، اژ بروژ برخی اژ موانع پپش روی مدیریت مشارکئی در دانشگاه ها جلوگپری کند؛ موانعی که می توانند دانشگاه را اژ محپط پویا به یک محپط منژوی تپدیل کند که این برای نهادی هم وچن دانشگاه خطرناک است .
نظام مدیریت مشـ ارکئی در دانشگاه با موانع و محدودیت هایی همراه است ؛ اژ جمۀل این محدودیت ها (مسـئخرح اژ منابع اســلامی ) عپارتند اژ: عدم وجود فرهنگ مدیریت مشـارکئی در دانشگاه، خودرأی بودن مدیران عالی دانشگاه، عدم تفویض اخئپار درست و عدم تمرکژ ژدایی و تفسپم نادرست کار."