چکیده:
زمینه: الگوهای منفعل تدریس سنتی در عرصة تعیلموتربیت برای کاربست تفکر خلاق به دلیل ناآشنایی با الگوهای جدید افزایش خلاقیت، کافی نیست.هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر روش تدریس بایبی و سنتی بر میزان خلاقیت و بارشناختی دانشآموزان سال اول دبیرستان در درس شیمی بوده است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی و طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعة آماری شامل کلیة دانشآموزان پسر پایة اول دبیرستان شهر ملایر بود که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. تعداد نمونه 30 نفر از دانشآموزان بودند از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو کلاس 15 نفره گماشته شدند. ابزار گردآوری دادهها فرم ب آزمون تورنس و پرسشنامه سنجش بارشناختی برونکن، پلاس و لیوتنر بود. بهمنظور جمعآوری دادهها، در ابتدا آزمون خلاقیت بر روی آزمودنیها اجرا شد. درپایان هر جلسه آموزش (که شامل 3 جلسه نیم ساعته بود) پرسشنامة بارشناختی نیز بین آزمودنیها توزیع شد. در پایان نیز آزمون خلاقیت بر روی آزمودنیها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از نمرهها پیشآزمون و پسآزمون از آزمون تی مستقل و تحلیل کواریانس استفاده شد.یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که بهکارگیری روش تدریس بایبی در مقایسه با روش تدریس سنتی موجب افزایش میزان خلاقیت و همچنین کاهش بارشناختی آزمودنیها در درس شیمی میشود. نتیجهگیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که کاربست روش تدریس بایبی موجب افزایش میزان خلاقیت و همچنین کاهش بارشناختی آزمودنیها در درس شیمی میشود؛ بنابراین، به مجریان آموزش توصیه میشود برای تدریس درس شیمی از این روش تدریس فعال در آموزش بهره ببرند.
خلاصه ماشینی:
"مقایسة تأثیر روش تدریس بایبی و سنتی بر میزان خلاقیت و بارشناختی در درس شیمی محمد زارع 1 راحله ساریخانی 2 جواد مهربان 3 مصطفی سالاری 4 چکیده دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، ملایر، ایران.
با توجه میانگین نمرههای بهدست آمده در پسآزمون، مشخص میشود که بین نمرههای عوامل سیالی، ابتکار، انعطافپذیری و بسط در دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد؛ بنابراین، میتوان گفت که روش تدریس بایبی در افزایش میزان خلاقیت (سیالی، ابتکار، انعطافپذیری و بسط) دانشآموزان در گروه آزمایش تأثیر داشته است.
با توجه به میانگین بهدست آمده پس از آموزش، مشخص میشود، بین میانگین نمرههای دانشآموزان در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری (001/0=Sig ) وجود دارد و در واقع استفاده از روش تدریس بایبی بر کاهش بارشناختی بیرونی در درس شیمی گروه آزمایش تأثیر گذار بوده است.
بر طبق فرض اول پژوهش (بین میزان خلاقیت دانشآموزانی که با روش تدریس بایبی و روش سنتی آموزش دیدهاند، تفاوت معناداری وجود دارد)، یافتههای پژوهش نشان داد که استفاده از روش تدریس بایبی موجب افزایش میزان خلاقیت در عوامل سیالی، ابتکار، انعطافپذیری و بسط دانشآموزان در گروه آزمایش میشود و در سطح 001/0 معنادار است.
نتایج این پژوهش نشان داد که بهکارگیری روش تدریس بایبی در تدریس درس شیمی سال اول دبیرستان موجب افزایش میزان خلاقیت دانشآموزان در مؤلفههای سیالی، ابتکار، بسط و انعطافپذیری و همچنین کاهش بارشناختی در دانشآموزان میشود."