چکیده:
محوریت زبان در متون نمایشی حضور و نقش سبک شناسی درام را به عنوان حوز ای بین رشته ای میان کاربردشناسی و مط العات نقد ادبی برای ارزیابی تخصصی تر گفتمان نمایشی برجسته کرده ٦٠ است . یکی از مهم ترین روش هایی که این حوزه برای واکاوی گفت وگوها برگزیده است ، تحلیل مکالمه است . تحلیل مکالمه خود با به کارگیری شاخصه هایی چون نظام نوبت گیری ، سیستم توالی و توزیع نوبت ، منتقدان و پژوهشگران را برای سنجش و تبیین شخصیت های نمایشنامه بیشتر یاری می رساند. در پژوهش حاضر با بهر گیری از این مولفه ها و با تکیه بر نظریات لوینسون و شگلاف ، مبارزات فکری شخصیت روشنفکر در نمایشنامٔه لبخند باشکوه آقای گیل اکبر رادی موردبررسی قرار گرفته است . هم چنین ن شان خواهیم داد که فراوانی اجرای توالی های غیرارجح ازسوی شخصیت روشنفکر ن شان دهندٔه بی میلی او به سازگاری و توافق با گروه مخالف است .
خلاصه ماشینی:
"" )رادی :٣٩:١٣٨٣) این نوع تقابل میان جمشید و فروغ الزمان نماینگر سرسختی آن ها برای پذیرش نظر ط رف مخالف است ؛ به گونه ای که در برابر توالی های سرزن ش و بیان علت دیگری ، متقابلا همین توالی ها را پیش میگیرند، تاجاییکه بحث آن ها به هیچ توافقی نمی رسد.
٧٠ در نوبت بعدی جمشید توان سته نقش غالب سرزن ش کننده را به دست گیرد زیرا دربرابر توالی های سرزن ش او علیقلی خان نیمه دوم را اجرا میکند ، هرچند جمشید ارزیابی غیرارجحی از بیان علت او ارایه داده است و سعی دارد در توالی پنجم با همراهی ن شانه ی "خب " در نقش پیش خاتمه ، موضوع را پایان دهد.
)84 ,115 ,117 :1383 در نوبت های بعدی ، جمشید در برابر صحبت های فروغ الزمان و نورالدین سکوت میکند تاجایی که حتی نیمه دوم توالی سوال -پاسخ نورالدین را هم با بی اعتنایی رد میکند)رادی ،١٣٨٣: ١١٨( که خود هم پاسخ غیرارجح محسوب می شود و هم ازآن جهت که نوبت اختصاص داده به او را رد می کند، نمایانگر سبک بازدارنده و قوی اوست .
با وجود اینکه نوبت های ط ولانی به فروغ الزمان اختصاص داشته دراین میان نمی توان این حقیقت را از نظر دور داشت که آغازگر گفت وگوها، تعیین کننده ی موضوع و مخاط ب بعدی گفت وگو ها و قط ع کننده ی کلام شخصیت روبه روی جمشید بوده است وچنین می توان استنباط کرد که در کلیت اثر، جمشید به عنوان روشنفکر عملکردی منفعل و ضعیفی در برابر گروه مخالف خود ن شان نداده است ."