چکیده:
واژه ی ختنه ی زنان ، واژه ای عام است که شامل هر نوع قطع اندام تناسلی زنان میگردد: از سبک ترین درجه ی قطع اندام تناسلی یعنی از قطع غلفه (پوست روی کلیتوریس ) تا برداشتن کلی یا جزئی کلیتوریس و لبهای کوچک فرج با یا بدون بریدن لبهای بزرگ فرج . ختنه ی زنان از جمله رسوم کهن پیش از اسلام است که دین اسلام با رعایت مسایل عرفی و بکارگیری «شیوه ی تدریجی» به تعدیل آن پرداخته است . فقها در بین انواع ختنه فقط برداشتن غلفه (پوست روی کلیتوریس ) صرفنظر از نوع حکم آن به لحاظ وجوب ، استحباب و مکرمت را جایز دانسته اند که از آن تعبیر به ختنه ی شرعی (سنت ) کرده ، ولی از انواع دیگر ختنه ها تعبیر به ختنه ی غیر شرعی (فرعونی) کرده اند. از سوی دیگر، سازمان های حقوق بشر و سازمان های هم سو با آن به وضع قوانین سختگیرانه ای بر ضد همه ی انواع ختنه پرداخته اند که در این میان بعضی از فقهای معاصر اهل سنت و امامیه با این دیدگاه متفق القولند. وجود گزارشات ضد و نقیض پزشکی درباره ی آثار مثبت و منفی ختنه ی زنان و ممنوعیت همه ی انواع ختنه از سوی طرفداران دیدگاه مخالف این عمل و نیز عدم توجه به مقاصد شریعت در بیان احکام شرعی ختنه ی زنان ، پژوهش در این مقاله را ضروری میگرداند؛ بدین منظور در این مقاله پس از پرداختن به ماهیت ختنه ی زنان ، دیدگاه مذاهب فقهی را درباره ی این موضوع بیان میکنیم .
خلاصه ماشینی:
"در مقایسه بین ختنه ی شرعی و ختنه ی فرعونی و انواع آن از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی WHO ثابت میشود که دین اسلام با نوع دوم ، سوم و چهارم ختنه ی زنان مخالف است و جهت برخورد با آن مجازات شدیدی نیز تحت عنوان دیه یا ارش تعیین کرده است و حتی فقه اسلامی با بخشی از نوع اول که بریدن جزئی یا کلی کلیتوریس باشد مخالف است ، بلکه به طور عموم با برداشتن غلفه پوشش روی پوست کلیتوریس ، موافقت کرده است که احکام فقهی آن نیز در نزد بعضی از فقهای معاصر مختلف است .
نظر برگزیده پس از استقرای دیدگاه های مختلف فقها و ادله ی آنان درباره ی ختنه ی زنان چنین اسنتباط میشود که تمام صاحب نظران این دیدگاه ها صرف نظر از درجه حکم آن (وجوب ، استحباب و مکرمت و یا عدم استحباب ) بر امضایی بودن این مساله متفق القولند؛ بدین معنا که مسأله مذکور از جمله مسایل تاسیسی دین اسلام نبوده ، بلکه رسمی از رسوم پیش از اسلام بوده که در بعضی از قبایل عرب نیز مرسوم و معمول بوده است ."