چکیده:
نمادها از جمله عناصر مهم در روابط اجتمـاعی و انتقـال مفـاهیم فرهنگـی هستند. در کردستان نمادهای هنری، شفاهی و غیرشـفاهی بـه مثابـه یـک زبـان عمل میکنند و ریشه در خودآگاه و ناخودآگاه مردم دارند. این نمادهـا معـانی گوناگونی را درباره فرهنگ کردستان تداعی میکنند. انواع نمادها را میتوان در عناصر طبیعی، اجتماعی، انتزاعی، گیاهی، حیوانی و غیره دیـد. از ایـن نمادهـا میتوان در دکور برنامه های ترکیبی مربوط به مناطق کردنشـین و همچنـین بـه عنوان نشانه ها در برنامه های مربوط به آن مناطق استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
"(لیسکو، ١٣٨١: ٢٥٤) سگ از دیگر حیوانـات مهـم و اهلـی اسـت کـه ارزش و جایگـاه نمـادین خاصی در بین مردم دارد.
در کنار پلنگ ، شیر هم به معنای شجاعت ، دلاوری و راستی اسـت کـه در مقابل روباه که نماد حیله گری و فریـب ، دغـل و تـرس و موجـود ضـعیفی است ، قرار میگیرد.
مار از حیوانات خطرآفرین و در عین حال بسیار مهم در فرهنگ کردهاست و یکی از نمادهای باستانی این مردم به شمار میرود.
اصـطلاح «برقی غه ضه ب لی بارین » (rinbarqi qazab le ba) به معنـی بـرق غضـب بـر کسی باریدن، یکی از نمونه هایی است کـه معنـای نمـادین رعـد را بـه عنـوان مظهری از قدرت نشان میدهد.
بـه همـان مقـدار کـه نمادپردازی شب دارای زمینه ای از هراس و ترس است ، خورشید و روشنایی و صبحگاه برای مردم مطلوب و نماد سعادت و امن و آسایش اسـت .
وجـه مشخصـه ایـن نمادهـا آن اسـت کـه طبیعی نیستند و به واسطه دخالت انسان، هم طبیعت و هم فرهنگ در آنها قرار گرفته است .
ارزش نمادین این عدد در فرهنگ مردم کرد در اصـطلاحاتی چـون هفت کلوخ نمک خوردن (استعاره از رنج زیاد بردن)، هفت رنگ عوض کردن (کنایه از شرمنده شدن)، هفت منزل راه بودن (کنایه از دور بـودن)، هفـت درد داشتن (کنایه از مصیبت زیاد)، هفـت اقلـیم جهـان (کنایـه از سراسـر گیتـی)، آسمان هفتم (کنایه از ارتفاع زیاد) و ...
(سلیمی و کهریزی: ١٣٨٧: ١٧) عدد سه همچنان که در ادیان کهن ایـران عـددی مهـم ، کلیـدی و نمـادین است ، در فرهنگ مردم کرد نیز عددی مهم به شـمار مـی رود."