چکیده:
آنچه سرمایهگذاری برای کشف استعداد ذاتی، منحصربهفرد و برتر و زمینهسازی برای فعالیت مبتنی بر آن را قابل دفاع میکند، چرایی فعالیت متناسب استعداد است. لذا، با هدف مشخص نمودن چرایی فعالیت متناسب استعداد، با رویکردی کیفی- اکتشافی، مبانی علمی معتبر، مورد پژوهش قرار گرفت. نتایج نشان میدهد مفهوم چرایی فعالیت متناسب استعداد توسط متغیرهای پنجگانه: عمل به علم، خلاقیت، جلوگیری از اسراف، آزادی و خودبودن، اندازهگیری میشود. چنانچه تلاش آدمی بر محور استعداد برترش بچرخد و روی موج استعدادش تنظیم شود، بهخوبی از عهده جذب، پردازش و استفاده از دادههای مرتبط با آن برمیآید، زیرا محرکهای محیطی، حواس، اعصاب، ساختار مغز و محتوای ذهن بهنحو مؤثر با هم مرتبط و مکمل شده و بهنوعی انسان را متصل به وجود لایتناهی درون خود کرده و موجودیت او را با نظم و سازمان نظام هستی هماهنگ و همسو مینماید که این خود رفتار موفقیتآمیز را نتیجه میدهد. به این صورت که فرد و کارش، همانند قفل و کلید با هم یکی شده و هر چه بیشتر «عمل به علم»، «خلاقیت»، «جلوگیری از اسراف»، «آزادی» و «خودبودن» را تجربه مینماید.
خلاصه ماشینی:
چنانچه تلاش آدمی بر محور استعداد برترش بچرخد و روی موج استعدادش تنظیم شود، بهخوبی از عهده جذب، پردازش و استفاده از دادههای مرتبط با آن برمیآید، زیرا محرکهای محیطی، حواس، اعصاب، ساختار مغز و محتوای ذهن بهنحو مؤثر با هم مرتبط و مکمل شده و بهنوعی انسان را متصل به وجود لایتناهی درون خود کرده و موجودیت او را با نظم و سازمان نظام هستی هماهنگ و همسو مینماید که این خود رفتار موفقیتآمیز را نتیجه میدهد.
بنابراین و با توجه به اینکه استعداد هر یک از افراد انسانی ذاتی و منحصربهفرد بوده و توسط مجموعهای از نشانهها شامل: یکیشدن با کار، کار با تمام توان، خوب انجام دادن کار، کنجکاوی، سرعت و سهولت در انجام کار، اغنا، عشق به کار، انجام کار به خاطر نفسکار، لذت از کار، شادی و خشنودی، تفریحبودن کار، تمرکز و یادگیری ماندگار، قابل شناسایی است (صادقی مال امیری، a1392) و از طرف دیگر فعالیت متناسب استعداد برتر متأثر از مجموعهای از عوامل محیطی شامل: خانواده، سیستمهای آموزشی و کسبوکار است (صادقی مال امیری، b1393)، این پژوهش بر آن است تا مشخص سازد که مفهوم چرایی فعالیت متناسب استعداد توسط چه متغیرهایی، سنجش و اندازهگیری میشود؟ با یافتن پاسخ این پرسش میتوان از سرمایهگذاری برای کشف استعداد و فراهمکردن زمینه فعالیت مبتنی بر استعداد برتر، دفاع کرد.
یعنی انسان با فعالیت خارج از استعداد ذاتی خویش نهتنها موجب هدر دادن این موهبت ویژه الهی شده، بلکه سرآغازی برای رفتارهای اسرافآمیز در طول زندگی میشود که این خود انحراف بزرگی از قانون طبیعت و فطرت است.
3- جلوگیری از اسراف: عدم کار و فعالیت متناسب استعداد ذاتی خویش سرآغاز اسراف در زندگی بوده و نهتنها موهبت استعداد را بلکه منابع را هدر داده و این خود انحراف بزرگی از قانون طبیعت و فطرت است.
New York: Harper & Row. Mcfadzean, E.
New York: Simon & Schuster.