چکیده:
این پژوهش، رابطه بین اندازه داراییهای وثیقهای را با میزان تامین مالی و حجم سرمایهگذاریهای نمونهای متشکل از 247 شرکت پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1382 تا 1392 بررسی میکند و تاثیر کیفیت گزارشگری را بر رابطه ذکرشده میسنجد. همچنین، در این پژوهش به تاثیر میزان داراییهای وثیقهای بر کیفیت گزارشگری شرکتها توجه شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد با افزایش داراییهای وثیقهای، میزان تامین مالی از محل بدهیها افزایش مییابد و به تبع آن، میزان سرمایهگذاری شرکت نیز زیاد میشود؛ درحالیکه افزایش کیفیت گزارشگری مالی، باعث تضعیف رابطه داراییهای وثیقهای با میزان تامین مالی و حجم سرمایهگذاریها میشود. سرانجام، نتایج نشان میدهد وقتی حجم داراییهای وثیقهای افزایش مییابد، شرکتها کیفیت گزارشگری خود را کاهش میدهند. یافتههای این پژوهش با مدلهای نظری مبتنی بر مفاهیم انتخاب نامناسب و خطر اخلاقی، سازگاری دارند.
This research investigates the relation between collateral assets and the firms' financing and investments in 247 firms listed in the Tehran Stock Exchange from 2003 to 2013 and examines the effect of financial reporting quality on this relation. Moreover، the impact of collateral assets on the financial reporting quality is taken into consideration. The results indicate that increase in collateral assets increases the amount of financing via debts and as a result increases firms' investments. Also، the increase in financial reporting quality undermines the relation between collateral assets and the amount of firms' financing and investments. Finally، with the increase in collateral assets، firms reduce their financial reporting quality. Results are compatible with the theoretical models based on the notions of adverse selection and moral hazard.
خلاصه ماشینی:
"در مقابل، زمانی که بین مدیران شرکت و افراد برونسازمانی، Collateral Assets Chaney, Sraer and Thesmar Balakrishnan, Core and Verdi عدم تقارن اطلاعاتی وجود داشته باشد، این موضوع بر گزینههای سرمایهگذاری و تامین مالی که مدیریت انتخاب میکند، تاثیر میگذارد.
دلیل، آن است که کیفیت گزارشگری بهتر، موجب کاهش عدم تقارن اطلاعاتی میشود و در این شرایط (مطابق با اصول اقتصاد نئوکلاسیک)، میزان داراییهای وثیقهای، تاثیر کمتری بر توان تامین مالی شرکت و میزان سرمایهگذاریهای انجام شدۀ شرکت خواهد داشت؛ چرا که در شرایط مذکور، تنها عامل تعیینکنندۀ سیاستهای سرمایهگذاری و تامین مالی شرکت، فرصتهای رشد آتی آن و نه حجم داراییهای وثیقهای است.
ورشیا 4 (2001) اعتقاد دارد اگر مدیریت شرکت، منافع بیشتر را در افزایش کیفیت افشای اطلاعات شرکت تشخیص دهد، سیاستهای گزارشگری را برای افشای باکیفیتتر اطلاعات، تغییر خواهد داد ]34[؛ زیرا کیفیت گزارشگری بهتر، موجب Adverse Selection Information Asymmetric Moral Hazard Verrecchia کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سرمایهگذاران میشود و هزینههای تامین مالی را کاهش میدهد و در عین حال، افزایش کیفیت گزارشگری، خود، هزینههایی به شرکت تحمیل میکند.
با توجه به نتایج پژوهش و وضعیت فعلی بازار سرمایۀ تهران(یعنی شرایط عدم تقارن اطلاعاتی و سطح ضعیف کارایی اطلاعاتی)، به مدیران توصیه میشود درصورتیکه حجم داراییهای وثیقهای شرکت چندان زیاد نیست، در مرحلۀ اول با افزایش کیفیت گزارشگری و ایجاد شفافیت در اطلاعات مالی خود، سرمایهگذاران را به سرمایهگذاری و اعطای اعتبار به شرکت ترغیب کنند و در مرحلۀ بعد، برای کاهش محدودیتهای مالی، از گروگذاری داراییهای وثیقهای و اخذ وام استفاده کنند."