چکیده:
این پژوهش با هدف مقایسه سبک های والدینی و سبک های دلبستگی دختران نوجوان زندانی و دختران نوجوان عادی انجام شد. این مطالعه از نوع مطالعات علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش همه دختران نوجوان زندانی و دختران نوجوان عادی استان آذربایجان غربی در سال 1393 بودند. از میان آنان 80 دختر نوجوان (40 نفر زندانی و 40 نفر عادی) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و گروه ها بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی از قبیل سن، تحصیلات و درآمد همتا شدند. همه گروه ها پرسشنامه سبک های والدینی پدر و مادر و پرسشنامه تجدید نظر شده دلبستگی نوجوانان را تکمیل کردند. داده ها با روش آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین میانگین گروه ها از نظر سبک های والدینی مقتدر، مستبد و بی اعتنا و سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا تفاوت معناداری وجود دارد (05/0≥P). در نتیجه سبک والدینی مقتدر و سبک دلبستگی ایمن دختران عادی بیشتر از دختران زندانی و سبک های والدینی مستبد و بی اعتنا و سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا دختران زندانی بیشتر از دختران عادی بود. پس می توان نتیجه گرفت که سبک های والدینی و دلبستگی نامناسب بیشتر باعث گرایش نوجوانان به رفتارهای ضد اجتماعی می شود، لذا برنامه های تربیتی در زمینه سبک های والدینی و دلبستگی مناسب می تواند در پیشگیری از رفتارهای ضد اجتماعی موثر باشد.
خلاصه ماشینی:
"Steinberg, Blatt Eisengart&Cauffman بین سبک والدینی سهل گیر با رفتارهای ضد اجتماعی (هووه و همکاران ، ٢٠١١؛ ناروسیته ، اندرشید، نیدرهیسر و لیختنشتاین ٢، ٢٠٠٧؛ راچ ، انسمینگر و چرلین ٣، ٢٠٠٧؛ فضلی، ١٣٨٩؛ کمیجانی و ماهر، ١٣٨٦)بوده است .
Fossati, Acquarini, Feeney, Borroni, Grazioli, Giarolli& et al نوجوانان را تحت تاثیر قرار داده و می توانند منجر به بروز رفتارهای مشکل آفرین و زمینه بروز رفتارهای ناهنجار و برهکارانه گردند.
همچنین این یافته در زمینه بیشتر بودن سبک والدینی مستبد و بی اعتنا دختران نوجوان زندانی از دختران نوجوان عادی با یافته پژوهش های (هووه و همکاران ، ٢٠١١؛ راس و پفافلین ، ٢٠٠٧؛ استرنبرگ و همکاران ، ٢٠٠٦؛ فارینگتون و همکاران ، ٢٠٠٣؛ فضلی، ١٣٨٩) همسو بود.
علاوه بر آن این یافته در زمینه عدم وجود تفاوت معنادار بین سبک والدینی سهل گیر دختران نوجوان زندانی با دختران نوجوان عادی با یافته پژوهش های (هووه و همکاران ، ٢٠١١؛ ناروسیته و همکاران ، ٢٠٠٧؛ راچ و همکاران ، ٢٠٠٧؛ فضلی، ١٣٨٩؛ کمیجانی و ماهر، ١٣٨٦) همسو بود.
همچنین این یافته در زمینه بیشتر بودن سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا دختران نوجوان زندانی از دختران نوجوان عادی با یافته پژوهش های (همیل و همکاران ، ٢٠١٤؛ چیفریلر و هنسی، ٢٠١٠؛ فوساتی و همکاران ، ٢٠٠٩؛ راس و پفافلین ، ٢٠٠٧) همسو بود.
دستاورد این پژوهش اینکه بین دو گروه دختران نوجوان زندانی و دختران نوجوان عادی از نظر سبک های والدینی مقتدر، مستبد و بی اعتنا و سبک های دلبستگی ایمن ، اجتنابی و دوسوگرا تفاوت معناداری وجود دارد."