چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی سازگاریهای سوختوسازی، هورمونی و نروتروفینی با تمرین هوازی در مردان میانسال دارای سندرم متابولیک میباشد. بدینمنظور، 30 مرد چاق میانسال دارای تعداد بالایی از شاخصهای خطر متابولیک (سن: 3/5±2/58 سال، وزن: 3/8±0/95 کیلوگرم، قد: 0/7±0/173 سانتیمتر، شاخص توده بدن: 5/1±5/31 کیلوگرم بر مترمربع و اوج اکسیژن مصرفی: 2/4±0/20 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه) بهطور تصادفی در دو گروه ورزش و کنترل تقسیم شدند و قبل و بعد از انجام هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط (سه جلسه در هفته با شدت 60 تا 50% اوج اکسیژن مصرفی) مورد بررسی قرار گرفتند. نمونههای خونی ناشتا و متغیرهای غذایی در هر دو مرحله ثبت گردید. از آزمونهای تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون مرحلهای و تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر برای بررسی دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین ورزشی علاوهبر کاهش مقدار کل شاخصهای خطر متابولیک، امتیاز z سندرم متابولیک، وزن بدن و کورتیزول سرم و همچنین سبب افزایش حساسیت انسولینی، اوج اکسیژن مصرفی، عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون سرم گردیده است (0.05>P). در طول پژوهش و براساس یافتهها، تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد (0.05<P). علاوهبراین دور کمر، عامل رشد عصب و وزن بدن بهعنوان مهمترین عوامل برآوردکننده نسبت تستوسترون به کورتیزول سرم شناسایی شدند (0.05>P)؛ لذا میتوان گفت که تمرین هوازی در وضعیت سندرم متابولیک پیشرفته، علاوهبر بهبود وضعیت متابولیک و حساسیت انسولینی، سبب تغییر حالت سوختوسازی بدن بهسوی وضعیت آنابولیک میشود.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان داد که تمرین ورزشی علاوهبر کاهش مقدار کل شاخصهای خطر متابولیک، امتیاز z سندرم متابولیک، وزن بدن و کورتیزول سرم و همچنین سبب افزایش حساسیت انسولینی، اوج اکسیژن مصرفی، عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون سرم گردیده است (0.
با توجه به این که نقش تمرین هوازی بر کاهش شاخصهای خطر متابولیک امری مسلم است (10)؛ بااینحال، نیاز به پژوهشهای بیشتر در ارتباط با چگونگی تأثیر Hypothalamic-pituitary-Adrenal axis Brain derived neurotrophic factor Nerve growth factor Trophobiological effects Neurotrophic Metabotrophic Neuro-endocrine-immune axis روند معکوسشدن فرایندهای متابولیکی و رشدی عصبی همگام با مشارکت در تمرین هوازی در مراحل پیشرفتۀ سندرممتابولیک محسوس میباشد.
جهت محاسبۀ امتیاز کلی خطر متابولیک 3 (ZMets) نیز ازمجموع امتیازات z مستخرج از حاصل اختلاف دادههای خام هر آزمودنی با مقدار کمی هر معیار تشخیصی خطر متابولیک (بر مبنای (BDNF, NGF and IGF-1 ELISA kits: R&amp;D Systems, Minneapolis, Minnesota; Insulin Diagnostic Related Groups ELISA kit, Hamburg, Germany) Diagnostic Systems Laboratories, Webster, TX Z Score for Metabolic SYNDROME ملاک ATPIII) تقسیم بر انحراف استاندارد دادههای مربوط به هر دو گروه در هر مرحله استفاده گشت (19).
lee بهطور کلی، نتایج این پژوهش با مشاهدۀ کاهش خطر متابولیک و کورتیزول سرم همراه با افزایش عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون، از اثرات متابوتروفیک تمرین هوازی در بیماران دارای سندرم متابولیک پیشرفته حمایت کرد و حاکی از آن است که آمادگی هوازی نیز وضعیت سوختوسازی بدن را به سمت حالت آنابولیک سوق میدهد.
Exercise training not only increased insulin sensitivity, Vo2peak, serum nerve growth factor, brain derived neurotrophic factor, insulin like growth factor-1 and testosterone; but also decreased all the metabolic risk factors, body weight, Z MetS, and serum cortisol level (P<0."