خلاصه ماشینی:
باتوجه به سیر جوامع بشری از مرحله سنتی به مرحله صنعتی و حتی به مرحله فراصنعتی و روند مستمر و مداوم تغییر و تحول در شئونات مختلف حیات اجتماعی، پیشرفتهای شگرف و عمیق در علوم و فنون گوناگون،پیشرفت تکنولوژی و تاثیرات عمیق آن در عرصههای مختلف و فعالیتهای اداری، تولیدی و خدماتی موسسات و سازمانها،نیاز به آموزش و بهسازی نیروی انسانی شاغل در یک سازمان را افزایش داده و آن را ضروری ساخته است.
لذا آموزش و توسعه منابع انسانی در نظام مدیریت منابع انسانی،نه تنها در ایجاد دانش و مهارت ویژه در کارکنان نقش بسزایی دارد بلکه باعث میشود که افراد در ارتقا سطح کارایی و اثربخشی سازمان سهیم باشند و خود را با فشارهای متغیر محیطی وفق دهند.
مدیران باید توجه کنند که هر رفتار سازمانی از سه عامل میتواند نشات گرفته باشد: 1-عدم توانایی فرد در انجام وظیفه(که از طریق آموزش،فرد در انجام وظایف خود توانا میگردد)؛ 2-عدمانگیزش در انجام شغل(که از طرق مختلف از جمله تولید شغل و آموزش آن، جابجایی و آموزش و اسلوبهای آموزشی دیگر میتوان این مشکل را مرتفع ساخت)؛ 3-فقدان یا کاهشانگیزش(که از طریق جلسات متعدد آموزشی،توجیهی و تبادل اطلاعات در سازمان میتوان پاسخی مناسب برای آن یافت).
در هر مرحله آموزش و پرورش استعداد فراگیرندگان،مباحث و تکنیکهای مطرح شده باید کاربردهای ملموس و علمی در برای آنکه سازمانها از تغییر و تحولات علمی و تکنولوژیک عقب نمانند مدیران و دیگر اعضای آنها باید به دانش روز مسلح شوند زندگی و کار خود داشته باشد.