چکیده:
خداوند کریم با هدف رشد و پرورش شخصیت بشری و به تعالی رسانیدن روحی آنان، مجموعه ای از عبادات را واجب فرموده است تا همیشه برای ساخت شخصیت خود درحال تمرین و ممارست باشند. مهمترین و محبوبترین این عبادات نیایش و راز و نیاز به درگاه حق تعالی بوده که در قالب نماز پدیدار می گردد. قرآن مجید و سنت الهی به این نوع از بندگی که در قالب و شکل نماز انجام می گیرد، تاکید فراوانی نمودهاند و ازجمله واجبات الهی است که در هیچ شرایط و موقعیتی نباید ترک شود. همانا نماز سرچشمه عبودیت و بندگی است و مناجات، ویژه نمازگزاران با خداست. نماز هم انسان را در برابر مشکلات اخلاقی،حقوقی و منکرات دور نگه میدارد و هم مشکلات مادی زندگی انسانی را از آسیب پذیری مصئونیت می بخشد. عباداتی همچون نماز، روزه، زکات و حج که انجام منظم این عبادات دراوقاتی معین اطاعت از خداوند و پیروی اوامر الهی را به مومن متذکر میشود، سبب شده تا او همواره با خضوع و خشوع وصفناپذیری درتمامی امور به خداوند نظر داشته باشد. همچنین صبر و تحمل سختیها، جهاد با نفس و تسلط برخواسته ها و هواهای نفسانی و اظهار محبت و نیکی به مردم را به او میآموزد. به طوری که روحیه خودباوری، همکاری وهمبستگی اجتماعی او را رشد و تعالی می بخشد.
خلاصه ماشینی:
واژگان کلیدی: نماز، خانواده، عبادت، آسیبهای اجتماعی - مقدمه نماز به عنوان یک عمل عبادی و دستور الهی در ایجاد و تعالی رشد فردی و اجتماعی تاثیر شگرفی داشته و انسان نمازگزار در پرتو نور نماز به یک زندگی آرام و مطمئنی دست مییابد.
توجه به آمارهای ارائه شده از سوی مراکز روان درمانی، این نکته را به اثبات میرساند که انسان امروزی در تامین امنیت فردی خویش که مهمترین نمود آن در آسایش روحی و روانی افراد مشاهده میشود، چندان موفق عمل نکرده است.
سراسر زندگی انبیا (ع) مخصوصاً پیامبر مکرم اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) این نکته را به خوبی اثبات میکند که اگر آن بزرگواران در نهضتهای الهی و حرکتهای تعالی آفرین خود موفقیتهای بیشماری اکتساب کردند و توانستهاند که حرکت اصلاحی خود را به پیش برده و فریاد توحید سردهند، اصلیترین عامل آن امنیت فردی و سکینه و آرامشی بود که از طریق ارتباط با خداوند (نماز) به دست آوردهاند.
در نتیجه انسانی که از چنین تربیت الهی برخوردار شد هرگز در عرصه زندگی فردی و اجتماعی، تهدیدی برای امنیت و آسایش خود و جامعه نخواهد بود.
(عنکبوت/45) بنابراین انسان نمازگزار فردی است که اطراف گناه نمیگردد، چرا که هر صبح و شام با خدای خود در راز و نیاز است و حضور او را مستمراً درک میکند و اگر زمینه گناه و تعدی به حقوق دیگران فراهم گردد، او عقب نشینی کرده و مرتکب گناه نخواهد شد، زیرا خداوند متعال را حاضر و ناظر میداند، از این رو جامعه از جانب او در امن و امان خواهد بود.