چکیده:
شهدا، انسانهای کاملی هستندکه آموزه های دینی را با تمام وجود درک نموده اند. عالیترین جلوه گاه کمال انسانی شان آنجاست که عزیزترین مطاع دنیایی شان، جان را در راه معبود خویش ایثار نمودند. لذا شهدا را میتوان در همه عرصه ها به ویژه نماز که متعالی ترین هنگامه ی ارتباط عاشقانه و عاطفی خلق با خالق است، الگوی خویش قرار داد. با مطالعه ی نماز اول « و به ویژه » نماز « اجمالی سیره و وصایای پرمحتوای شهدا به وضوح درمی یابیم که از مهمترین توصیه ها و مشی عبادی آنان به شمار می رود. در این راستا تاکید فراوان » وقت شهدا بر اقامه نماز به جماعت و شرکت مستمر و هدفمند در نمازجمعه است که حکایت از توجه ویژه آنان به وحدت و همبستگی میان مسلمین در مسیر دشمن شناسی و دشمن ستیزی
دارد. لذا نگارنده برآن است که با تکیه بر وصایا و سیره عملی شهدا «جایگاه نماز و اهمیت آن» را از منظر ایشان مورد تحلیل قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
سپس وصایا و زندگی نامه های موردنظر، مورد مطالعه قرار گرفت که در این میان، 152 مورد از وصایا به موضوع اهمیت اقامه نماز اشاره داشته است که در چهار بخش: - تأکید عمومی بر اقامه نماز - خواندن نماز در اول وقت - شرکت در نماز جمعه و نمازجماعت - بازتاب کلام بزرگان دین در خصوص نماز در وصایای شهدا، مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.
- حمید فهیمی، دوست شهید: در اکثر نماز جماعت ها شرکت می کرد و در صف اول بود.
(وصیت نامه، 1365-1337، رامسر) - رحمت الله، برادر شهید: همیشه می گفت: «دوستانی انتخاب کنید که اهل ایمان و خدا و پیغمبر(ص) و اهل نماز و روزه باشند.
(وصیت نامه، 1365-1318، رامسر) - رضا، برادر شهید: «در انجام واجبات مانند نماز و روزه و دعا و راز و نیاز، بسیار مقید بودند و از محرمات دوری می کردند بسیار قرآن می خواند.
(وصیت نامه، 1366-1318، رامسر) - ابراهيم، برادر شهید: «نسبت به انجام واجبات، پايبند بود و در برپايي نماز جماعت، نقش مهمي داشت.
( وصیت نامه، 1365-1348، ساری) - خلیل، برادر شهید: «در برپایی واجبات و پایبندی به نماز بسیار مصر بود حتی نمازش را اول وقت می خواند.
(وصیت نامه، 1365-1342، گلوگاه) - برادر شهید – محمدحسین – میگوید: «با اینکه از ما کوچک تر بود اما همیشه ما را به خاطر مسائل حق الناس، نماز جماعت و قرآن و ...
(وصیت نامه، 1364-1344، تنکابن) - برادر شهید: «شهید بسیار ساده زیست و مرتب و تمیز بود و اهل نماز اول وقت و خواندن نماز جماعت بود.