چکیده:
مقدمه: توانمندسازی به عنوان یک ساختار انگیزشی و امیدی است متشکل از قدرت بخشیدن به پرسنل که امروزه به
عنوان عنصر عمده اثربخشی مدیریت در سازمانها شناخته شدهاند در سازمانهای بهداشتی مراقبتی با فراهم کردن
منابع. حمایتهاء فرصتها و اطلاعات لازم برای پرسنل به ویژه روانشناسان میتوان به توانمند کردن آنها دست پیدا
کرد. توانمندسازی برای شکوفایی استعداد نهفته روانشناسان جهت بهرهوری بیشتر آنان در سازمان موّثر میباشد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است نمونه پژوهش شامل ۱۹۰ از روانشناسان استان یزد میباشند ابزار
گردآوری دادهها پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و ۴۱ سوال محقق ساخته در مورد عوامل فردی و
سازمانی موئر در توانمندسازی پرسنل از دیدگاه روانشناسان میباشد که از مقیاس لیکرت جهت دادن جواب استفاده
شد. اطّلاعات با استفاده از نرمافزار 5۳55 نسخه ۲۲ در سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان میدهد نگرش روانشناسان در مورد تحبر کار بالا و مثبت است ولی نگرش آنها در سطح سازمانی
در مورد موقعیت و جایگاه واقعی آنان مثبت نیست در مورد نگرش آنها از نظر عوامل فردی در مورد تحت کنترل
بودن موانع محیط و محدودیتهای آن پایین است ولی در مورد مهم بودن کار که به منزله تعهد شغلی اس نگرش
بالا و مثبت میباشد.
بحث و نتیجه گیری: از دیدگاه روانشناسان جایگاه واقعی آنان و هم چنین امنیت و سلامت کارکنان مورد توجه نیست
و باید روانشناسان به سمت شناسایی جایگاه واقعی خود و سلامت خود گام بیشتری بردارند.
خلاصه ماشینی:
4- Faulkner 37 در بررسي ملکي و همکاران در سال ١٣٩١ تحت عنوان «رابطه توانمندسازي ساختاري و آمادگي فردي روانشناسان براي تغيير» به صورت توصيفي همبستگي روي ١٣٠ نفر از پرسنل روانشناسي مرکز آموزشي درماني هاشمينژاد تهران به صورت روش تصادفي ساده با استفاده از پرسشنامه انجام دادند يافته ها نشان داد توانمندسازي ساختاري با آمادگي روانشناسان براي تغيير رابطه معندار مثبت دارد (٠/٠١ ) در بررسي تأثير توانمندسازي ساختاري بر آمادگي روانشناسان براي تغيير نيز مشخص شد دسترسي به فرصت ، تأثير آماري معنيداري در تعيين آمادگي فردي براي تغيير دارد (٠/٠٠١ ) و به اين نتيجه رسيد چنانچه سازه توانمندسازي ساختاري در محيط کار روانشناسان پياده شود، آمادگي آنان براي تغيير افزايش مييابد و توصيه ميشود تا برنامه ريزان و تصميم گيران زمينه دسترسي کارکنان به دانش و مهارت جديد را فراهم نموده و فرصت انجام کارهاي چالش برانگيز را به کارکنان بدهند تا ضمن توانمندسازي کارکنان ، آمادگي آنان را براي تغيير ارتقاء بدهند.
احسان قلي و همکاران سال ١٣٩١ در پژوهشي تحت عنوان «بررسي عوامل سازماني ـ مديريتي مؤثر بر توانمندسازي اعضاي هيأت علمي دانشکده هاي کشاورزي ايران تعداد ٤٠٤ نفر از اعضاي هيأت علمي با استفاده از جدول نمونه گيري کريجرسي ـ مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند روش نمونه گيري چند مرحله اي و ابزار آن پرسشنامه بود نتايج نشان داد بين عوامل سازماني ـ مديريتي و توانمندي رابطه معنادار است هرچقدر وضعيت زمينه سازماني ـ مديريتي در دانشگاه بهتر شود توانمندي آنان افزايش مييابد.