چکیده:
«گوتیر ینبل ـ Gautier H. A. Juynboll (d. 2010)» شخصیت مهمی در عرصه مطالعات حدیثی مستشرقان غربی است که آثار مشهوری در ارتباط با حدیث پژوهی دارد. وی در ارتباط با احادیث دیدگاههای ویژهای دارد؛ از جمله اینکه بنابر شواهدی، تاریخ ایجاد و آغاز توسعه اسناد را در قرن دوم و همزمان با فتنه ابن زبیر میداند، در حالی که این برداشت صحیح نبوده و مقصود از «فتنه» در تعابیر تاریخی فتنه قتل عثمان در نیمه اول قرن اول است. ینبل اعتبار احادیث متواتر را نیز زیر سوال برده و معتقد است نظریه تواتر قبل از قرن هفتم مطرح نبود. ضمنا تواتر لفظی را تنها نظریهای میداند که هرگز مصداق خارجی نداشته است. دلیل دیگری که برای اثبات عدم اعتبار حدیث بدان استناد میکند، نظریه «حلقه مشترک» است. این نظریه برای اولین بار توسط «شاخت» مطرح گردید و ینبل به وسیله آن سعی میکند انتساب حدیث به پیامبر و حتی صحابه را رد کند. البته با بررسی دلایل و مثالهایی که بدان تمسک میکند، ضعف نتیجهگیری وی روشن میشود. در این نوشتار به بازشناسی دیدگاههای وی درباره اسناد حدیث و ارزیابی آنها پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
2. «تواتر» در روایات یُنبُل «تواتر» را به عنوان توثیق گستردهای تعریف میکند که نشان میدهد یک گزارش تاریخی یا یک حدیث نبوی از طریق تعداد بالایی از زنجیرههای اسناد مورد تأیید قرار میگیرد که هر یک از آنها با یک صحابی یا مرجع موثق متقدم دیگر آغاز میگردد که از این طریق، اعتبار یا وثاقت آن خبر تضمین میشود ( “(Re)Appraisal of Some Technical Terms in Hadith Sciences”, p.
یُنبُل در کتاب سنت اسلامی با اختصاص فصلی به بررسی تواتر چنین نتیجه میگیرد: یک اندیشمند غربی همچون گلدزیهر شکاک با وجود آنکه انتساب اکثر احادیث اسلامی را به نخستین راویان آنها مورد تردید قرار میدهد، در عین حال به نظر میرسد که حدیث متواتر را به عنوان ضمانت احتمالی اصالت انتساب آن به پیامبر( میپذیرد.
او سپس به شبهاتی پاسخ میدهد که درباره این اسناد توسط یُنبُل مطرح شده است و با استفاده از تحقیق خود درباره اخبار شرح حال برخی از راویان و اثبات قدمت آنها براهین صامت وی را رد میکند (The Origins of Hadith, pp.
یُنبُل پس از ارائه تحلیلش از این دو نمونه حدیث متواتر چنین اظهار میدارد: «برای تمامی احادیث رسمی یا غیر رسمی ـ خواه عنوان متواتر دارند یا نه ـ که در یکی از منابع حدیث اسلامی ذکر شدهاند، نه حدیث واحدی که متن اصلی آنها مستند به حلقات یک سند باشد، هنگامی که همه با هم موشکافانه مورد بررسی قرار گیرند، نشان میدهد که دارای سه، چهار، پنج سند لازم یا بیشتر هستند که در هر طبقه یعنی در هر رده مستقلی از روایت، از همان ابتدای نقل تا انتهای آن وجود دارد» ((Re) Appraisal, pp.