چکیده:
هدف: اگرچه پژوهشها پیش از این به برخی ابعاد یادگیری زبان خارجی در نارساخوانی پرداختهاند، هیچ پژوهشی در ایران تاکنون دیدگاه دانشآموزان دارای نارساخوانی را در این زمینه بررسی نکرده، و دیدگاه والدین این دانشآموزان نسبت به تجارب زبانآموزی فرزندانشان نیز، با وجود اهمیت بسیار، در سطح بینالمللی مغفول مانده است. پژوهش حاضر بهمنظور ارائه تحلیلی کیفی از تجربههای زبانآموزی دانشآموزان نارساخوان اجرا شد. .روش: پژوهش حاضر بخشی از پژوهشی بزرگتر با هدف آموزش زبان انگلیسی با روش آوایی چندحسی به دانشآموزان دارای نارساخوانی است. در این پژوهش، پس از اتمام دوره آموزشی، مصاحبههای نیمهساختاریافته با نه نفر، شامل پنج دانشآموز دارای نارساخوانی و چهار مادر، که به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند انجام گرفت. سپس، متن مصاحبهها پیادهسازی و با نرمافزار مکسکیودیای 2018 به روش تحلیل مضمون موردبررسی قرار گرفت و مضامین فرعی بهدستآمده درنهایت تحت عنوان 10 مضمون طبقهبندی شدند. همچنین مروری نظامیافته از مقالههای چاپشده در مجلات علمی درباره نارساخوانی و مشکلات یادگیری زبان خارجی انجام شد. یافتهها و نتیجهگیری: نتایج مرور نظامیافته نشان داد که بیشترین مشکلات پیش روی زبانآموزان دارای نارساخوانی، مشکل در املاء، خواندن، دستور، و به یاد سپردن واژگان زبان خارجی است. همچنین، بر اساس نتایج تحلیل مصاحبهها، دانشآموزان تجربه ناخوشایندی از یادگیری زبان انگلیسی در مدرسه دارند. در مقابل، دانشآموزان و مادران اثربخشی روش آوایی چندحسی در آموزش زبان انگلیسی را گزارش کردند. علاوه بر این، مادران تجربه مادری خود را تجربه سختی میدانستند چراکه رابطه مادر-فرزندی آنها دچار تنش بود. همچنین، در مواردی تناقضهایی میان دیدگاههای مادران و دانشآموزان ملاحظه شد.