چکیده:
امروزه کودکان عموما در طرحهای توسعه شهری نادیده گرفته میشوند. حتی مینوان گفت که اجرای پروژههای توسعهای در
شهرها اغلب از زمین بازی کودکان کاسته و فضای عمومی را برای آنها ناامن کرده است. در روانشناسی بر این مسئله تاکید می-
شود که بازی و خصوصا بازیهایی پرتحرک لازمه رشد مناسب کودک است. اما نیاز کودکان به بازی همواره با موانع متعددی
علیالخصوص در مناطق شلوغ و پرجمعیت شهر مواجه شده و محدودیتهای فراوانی برای آنها ایجاد کرده است. شاید یکی از
عوامل گسترش بازیهای رآیانهای کودکان در شهرهای بزرگ را بتوان ناامنی فزاینده در فضاهای عمومی دانست. لذا با توجه به
اهمیت موضوع، این پژوهش به بازطراحی محله آذربایجان تهران با محوریت شاخصهای موثر در امنیت کودکان در فضای
شهری میپردازد. نتایج پژوهش حالاتی از آت است که شهر دوستدار کودک شهری است که کودکان به لحاظ ذهنی زندگی
آرامش میکنند این احساس آرامش با امنیت اجتماعی و ایمتی رابطه مستقیم دارد. بااتوجه به این که در
بازطراحی و بازآفرینی شهری محله آذربایجان تهران ابعاد گوناگون پایداری و همچنین به نقش شهروندان مورد توجه قرار می-
گیرد این عامل میتواند زمینه را برای مشارکت کودکان فراهم میکند. نتایج نشان داد که معیارهای عینی (فضاهای بازی طبیعت مقیاس فضایی، بافت و رنگ مصالح) و معیارهای ذهنی(امنیت،هویت، فرهنگ) در شکل گیری شهر دوستدار کودک
موثرند. در پژوهش حاضر با بازطراحی صورت گرفته برای محله آذربایجان تهران. سه آلترناتیو طراحی مدنظر قرار گرفته است
که با ارزیابیهای به عمل آمده آلترناتیو شماره 2 به علت خوانایی بیشتر، توجه به امنیت، طراحی گرههای محلی و مرکز محله کودک مدار و در نهایت انطباق بیشتر با معیارهای اصلی فضای دوستدار کودک به عنوان بهترین گزینه انتخاب شده است.
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر با بازطراحي صورت گرفته براي محله آذربايجان تهران ، سه آلترناتيو طراحي مدنظر قرار گرفته است که با ارزيابيهاي به عمل آمده ، آلترناتيو شماره ٢ به علت خوانايي بيشتر، توجه به امنيت ، طراحي گره هاي محلي و مرکز محله کودک مدار و در نهايت انطباق بيشتر با معيارهاي اصلي فضاي دوستدار کودک به عنوان بهترين گزينه انتخاب شده است .
شهر دوستدار کودک بايد به زندگي روزانه کودکان و رشد کامل و سالم آنها توجه داشته باشد و اين امر مستلزم آن است که خانه ، محله و شهر به گونه اي طراحي شود که محيط امن آموزش و ايجاد کننده انگيزه در شهر را براي کودکان فراهم کنند (دراکيس ، ١٣٨٧).
لذا کشف و فهم اين تصاوير و نيز اينکه چه چيزهايي در محيط و زندگي روزمره 188 برايشان مهم تلقي شده و از طريق چه نقاط مرجعي نقشه زندگيشان را شکل ميدهند، ميتواند در طراحي فضاي شهري منعطف که فضايي مطلوب و هدفمند براي حضور اقشار با سنين مختلف از جمله کودکان مناسب باشد، مورد استفاده قرار گيرد.
بنابراين پژوهش حاضر با در ک اين موضوع به دنبال بررسي دو سوال در ذيل است : - چه معيارهايي باعث ايجاد فضاي شهري مناسب براي حضور کودکان (شهر دوستدار کودک) ميشود و بـا بهـره گيري از کدام معيارها ميتوان امنيت کودک و محله را بهبود بخشيد؟ باز طراحي محله آذربايجان تهران چقدر به ايجاد امنيت و شهر دوستدار کودک کمک ميکند؟ باز طراحي شهري (يا بازآفريني شهري) در طي دهه هاي گذشته رويکردهاي گوناگوني جهت ساماندهي مناطق داراي بافت فرسوده و حاشيه نشين اتخاذشده اسـت کـه بيشتر آن ها به بعد کالبدي مناطق بيش از ساير ابعاد توجه داشته اند.