چکیده:
خطف و آدمربایی در همه دورانها امری رایج بوده که با انگیزههای مختلف انجام میشده است. مشتقات وژه «خطف» در سهجای قران آمده است. این مقاله بهدنبال بررسی خطف در قران کریم و قانون مجازات اسلامی است. آیات متعددی بیانگر آن است که انسان دارای کرامت است و برپایه این اصل، انسان ازاد است و کسی حق ربایش و سلب آزادی از او را ندارد. این نگاه قرآنی در حالی است که در جامعه جاهلی عصر نزول آدمربایی امری مرسوم بوده است. قرآن کریم ربا این پدیده به مبارزه برخاست و با عنایت به دستورات معصومان علیهم السّلام قوانین مختلفی در این باره وضع گردید، چنانکه در حال حاضر از نظر قانونی برای مجازات مرتکبان به این جرم بهصورت خاص، یک ماده و بهصورت عام، چندین ماده از قانون مجازات اسلامی اختصاص یافته است و در منابع قوانین کیفری علیه آدمربایان مصوبات فراوانی وضع شده است.
خلاصه ماشینی:
(جعفری لنگرودی، 1368: 128) تاریخچه تقنینی ماده ۲۰۹ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ الف) هر کس به عنف یا تهدید و یا حیله کسی را برای عمل منافی عفت یا برای وادار کردن به عمل مزبور برباید یا مخفی کند به حبس جنایی درجه دو از ۲ تا ۵ سال محکوم خواهد شد مگر اینکه به میل خود و قبل از صدور قرار مجرمیت و بدون اینکه نسبت به مجنی علیه مرتکب عمل منافی عفتی شده باشد او را به منزلی که از آنجا ربوده و یا به منزل کسان او و یا به محل مطمئنی که در دسترس او باشد، برساند که در این صورت مرتکب به یک الی شش ماه حبس جنحهای محکوم میشود.
ب) هر کس به عنف یا تهدید و یا حیله شخصاً یا بهوسیله دیگری زنی را برای ازدواج با او برباید یا مخفی کند به حبس جنحهای از یک تا سه سال محکوم خواهد شد، مگر اینکه مرتکب به میل خود و قبل از صدور قرار مجرمیت بدون اینکه نسبت به مجنیعلیها مرتکب عمل منافی عفتی شده باشد او را به منزلی که از آنجا ربوده و یا به منزل کسان او یا به محل مطمئنی که در دسترس کسان او باشد برساند که در این صورت با وجود یکی از علل مشدده مذکور در فقره ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، و ۶ بند الف ماده ۲۰۷ مرتکب به حداکثر مجازات مقدر محکوم میشود.